به سلامتی رفاقتهای اهالی ایران دخت

هر کسی مطبوعات داخلی را از سال 1376 به بعد دنبال کرده باشد معدود اسمهایی را روزنامه به روزنامه,مجله به مجله و هفته نامه به هفته نامه در ذهن و یاد سپرده است,یکی از جوان اولهای این مطبوعات نورسیده که به سنت غم انگیز ایرانی و از بد حادثه! خوش درخشید, محمد قوچانی است که به نوعی پای ثابت بهترین مطبوعات تعطیل و توقیف شده این دیار در 30 سال گذشته است. نویسندگی و سردبیری جامعه, نشاط, عصر آزادگان, خرداد, اخبار اقتصادی, شرق, هم میهن و اعتماد ملٌی و سپس همشهری ماه و شروع همکاری در نشریات غیر روزانه و بلاخرههمشهری ماه, شهروند امروز و هفته نامه ایران دخت سابقه ای است که هیچگاه و در هیچ کدام از روزنامه نگاران ایرانی یکجا جمع نشده است.اما قوچانی امروز زمانی در حدود 4 ماه را در مهمانی هتل معروف منطقه اوین-درکه! می گذراند و باز هم شاید تنها سردبیری باشد که دوری اش تیم سردبیری و نویسندگان آخرین پاتوقش "ایران دخت" را چنان بی تاب کرده که در هر شماره سخن آغاز نمی کنند مگر به یادی از وی...
پ.ن: این شماره های بعد از تیر 88 ایران دخت صفحه 4 - 5 و پارگراف اول با خاطره همکاری آغاز می شود که همه منتظر بازگشت وی و نوشته های بی بدیلش هستند!.
پ.ن: حقیقتش را بخواهید به داشتن چنین رفقایی حسودیم می شود!,در چنین موقعیتی در این دیار بسیاری فراموش می کنند که با کسی حتی سلام و علیکی داشته اند و آنوقت این نویسنگان ایران دخت بی یاد رفیقشان مجله را شروع نمی کنند!.