ساتراپی با خودش صادق است

بلاخره پرسپولیس به روایت ساتراپی را دیدم و متوجه آن همه اعوجاج در اظهار نظرهای وبلاگستان فارسی شدم!،اثر اخیر خانم ساتراپی بر خلاف برداشت بسیاری از دوستان کمی جوانتر!!، بعقیده من اصلاً در چهارچوب یک Comic نمی گنجد و بیشتردر مشابهت با یک Illustrated Novel تاریخچه شفاهی زندگی یک دخترک واقعی در یک دوران واقعی را روایت می کند و مقایسه آن با چیزی مثل‌ آثار اروپایی (تن تن) یا کارهایی از قبیل Comic Strip های امریکایی از قبیل Marvel و امثالهم کار بیهوده ای است!.
تصاویر ساده پرسپولیس با تمهای سیاه و سفید(خاطرات) و رنگی(زمان حال) استعاره از رنگهای زندگی یک دختربچه آسیب دیده از چندین شهاب سنگ زمانه!! را با نگاهی شخصی به نمایش می گذارد. پرسپولیس با همسنهای خانم ساتراپی بهتر از سایر مخاطبینش ارتباط برقرار می کند و این نقص تصویرسازیهایی وی نیست، اشکال از زمانه خاصی است که در دوران بعد صورتهای متفاوتی از ناکامی و سیه روزی را نصیب این دیار کرد که بو و مزه خودش را دارد!.
جوایز پرسپولیس را بسیاری در سایه سیاست بازی سینمای جهان با تردید برانداز کردند ولی اشکهای یک هم دوره و هم نوجوانی ساتراپی خطا نمی کند،او زندگی شخصی خودش را بسیار خوب تصویر کرده و با آن از در صداقت در آمده و به قول مادر بزرگش با خودش"رو راست بوده است".
پ.ن: شاید اگر پرسپولیس را فارغ از یک اثر جهانی برای همه مخاطبین ببینیم،در حد و اندازه داستان مصوری که زندگی دختری از مشرق زمین را در این وانفسای بشریت حکایت می کند، به جمع بندی بهتری برسیم.ولی آنچه برای من قطعی است، منحصر بفرد بودن نگاه ساتراپی به کودکی است،به کودکی خودش! و این لزومی ندارد که زبان حال همه کودکان باشد!.