توفیق اجباری ادامه دارد

هیچکدام از پدر و مادرهای ایرانی می توانند تصور کنند که مالکیتی بر فرزندانشان ندارند؟می تواند باور کنند پس از بدنیا آوردن و تمهیدات رشد وتربیت و بالیدن تا زمان استقلال فرزندشان دیگر هیچ چیزی در روابط آنها با هم اجباری نیست؟انتخابهای فرزندان متعلق به خودشان است و این وسط والدین فقط واسطه راهنمایی هستند اگر بتوانند از عهده اش بر بیایند!،در پی همان توفیق اجباری فیلم Pieces of Aprilبا هنرمندی کتی هولمز عیال اخیر تام کروز و پاتریشیا کلارکسون و الیور پلات بعنوان چند ضلع یک خانواده را دیدم که در آن هولمز به نقش آوریل دختر مترود خانواده ای سنتی و کاتولیک است که به دنبال دلش به زندگی باب دل خودش با پسری سیاهپوست در پایین شهر نیویورک پرداخته و کلارکسون در نقش مادر وپلات در نقش پدر در روز عید شکرگذاری و پس از ترد آوریل در نظر دارند به همراه بقیه خانواده برای مهمانی بوقلمون خوری!به او سر بزنند،مادر مبتلا به سرطان و در حال مرگ است و می تواند این دیدار آخر باشد،...
پ.ن:بعضی از این دریچه ها که توسط فیلمساران خارجی برویمان باز می شود آدمی را در مورد بسیاری از باورهایش با تردید روبرو می کند،مثلاً اینکه والدین پس از رشد فرزند چه حقی دارند تا از او انتظار داشته باشند تا با هنجارهای آنان زندگی کند؟؟!.