آیا شجریان نیز سبک مستان همای را می پسندد؟

در یکی از ماموریتها به پایتخت,یکی از همکاران فایلهای یک گروه جدید با نام "مستان همای " را به گوشی همراهم ارسال کرد که گذشته از ریتم و آوازی جدید,ترانه پردازی و اشعاری متفاوت و چالشی را از خلال آن تجربه کردم.علیرغم توضیحات این وبلاگ در معرفی این گروه و کنسرتهایی که گویا پس از اجرای یگانه شان در ایران,در اروپا و آمریکا برگزار کرده اند,هنوز منابع رسمی از طرف این گروه بیوگرافی و مشخصات شان را مطرح نکرده اند.پرداختن به جوانان گروه مستان همای از این جهت به ذهنم رسید که کار اخیر استاد شجریان با نام" زبان آتش" و شعر فریدون مشیری شباهت بسیار زیادی به اجراهای مستان همای دارد! و این ارتباط را من نمی توانم ثابت کنم فقط قوه شنوایی و تجربه ام در شنیدن اجرای هر دو آنها گواهی شباهت می دهد و این نیست مگر آنکه استاد نیز از نحوه اجرای آن گروه به اندازه بقیه ایرانیها لذت برده اند و برای کار جدیدشان صدای ماورای انسانی شان را به سبک آنها گره زده اند!!.
پ.ن:دعوت استاد از دژخیمان برای گذاشتن سلاح به زمین و گفتگو را باید در پلاکاردهای روز قدس مشاهده کرد!.
پ.ن:این کار اخیر استاد را از این آدرس در کیفیتهای متفاوت دانلود کنید.

تفنگت را زمین بگذار
که من بیزارم از دیدار این خونبارِ ناهنجار
تفنگِ دست تو یعنی زبان آتش و آهن
من اما پیش این اهریمنی ابزار بنیان کن
ندارم جز زبانِ دل -دلی لبریزِ مهر تو-
تو ای با دوستی دشمن.

زبان آتش و آهن
زبان خشم و خونریزی ست
زبان قهر چنگیزی ست
بیا، بنشین، بگو، بشنو سخن، شاید
فروغ آدمیت راه در قلب تو بگشاید.

برادر! گر که می خوانی مرا، بنشین برادروار
تفنگت را زمین بگذار
تفنگت را زمین بگذار تا از جسم تو
این دیو انسان کش برون آید.

تو از آیین انسانی چه می‌دانی؟
اگر جان را خدا داده ست
چرا باید تو بستانی؟
چرا باید که با یک لحظه غفلت، این برادر را
به خاک و خون بغلطانی؟

گرفتم در همه احوال حق گویی و حق جویی
و حق با توست
ولی حق را -برادر جان-
به زور این زبان نافهم آتش‌بار
نباید جست...

اگر این بار شد وجدان خواب آلوده‌ات بیدار
تفنگت را زمین بگذار...