دو نما، دو تجربه
به عدد کودکان روی زمین،روشهای پداکوژیگی و تربیتی وجود دارد!(با تشکر از رضا مارمولک!)،و ما والدین بی جهت در این کتاب و آن کتاب بدنبال تجربه های مشترک می گردیم!،حقیقت این است که اگردر احوال کودک خودمان دقت کنیم به مراتب نکات بهتر و بیشتری به چشم می خورد.همین یسنا برای خورد وخوراک عاداتی دارد که هیچ متخصص تغذیه ای در موردش نمی تواند اظهار نظرکند (مثلاً خوراکیهای ترد و جویدنی را به انواع آبکی و نرم ترجیح می دهد،در همین عکس هم کاسه کورنفلکس را می بینید که از خود جدا نمی کند!)،هر چه بزرگتر می شود،بیشتر به این باور می رسم که هر بچه برای خودش عالمی دارد یگانه که نباید با هیچ بچه دیگری مقایسه گردد.مثلاً متین پسرخاله اش دقیقاً عکس همین رفتار را دارد و اصلاً خوراکیهای سفت و جویدنی را نمی پسندد و تنبلانه به انواع آبکی و مایع عشق می ورزد!.
موضوع عکس دوم یک شباهت غریب با دنیای بزرگترها دارد،مثلاً بسیاری از بزرگترها از لحاظ تجربه و دیدگاه محدودیت دارند و فقط در قبال موضوعات و جریانات محدودی قادر به ابراز عقیده واحساسات هستند و از سایر موارد به صرف نداشتن تصویر ذهنی به راحتی می گذرند،در این عکس هم یسنا بعد از چندین ویترین که می ایستاد و به چیزی اشاره می کرد،ما را متوجه ساخت که منظورش جاروبرقی است که لوازم خانگی محبوبش است!،و سایر چیزها اصلاً برایش اهمیتی نداشته است!.
پ.ن:هر بچه به خودی خود یک دانشگاه است اگر دقت کنیم!.
