دو روي يك سكه ديگر ايراني
فيلم "...ثريا.م" را وضعيتي ديدم كه هنوز از نامه هاي محمد چرمشير و محمد رحمانيان درباره عدم مجوز نمايش "روز حسين" آن هم بعد از ماهها تحقيق و تمرين نويسنده و كارگردان و گروه نمايش خبر نداشتم...
در اين ديار بايد همه چيز داراي رابطه دو روي يك سكه باشند،در آنسوي آبها گروهي از هنرمندان ايراني به لطف 30 سال ايزوله بودن و عدم دستيابي به واقعيتها و امكان استفاده از فضاي داخلي ايران فيلمي مي سازند كه ديدن آن به راحتي شما را از واقعيت مستند داستان اصلي روگردان مي نمايد! و اين در حالي است كه صيٌاد و آغداشلو سي سال پيش از اين هنرمنداني بودند كه در داخل كشور مي توانستند حرفي براي گفتن داشته باشند.از اين سو محمد رحمانيان و گروه بازيگرانش سالها است كه جاي پايي براي خود در تئاتر ،تلويزيون وسينما باز كرده اند، درد فرهنگ و هنر دارند و زبان مشتركشان براي آدمهايي از هر قشر و هر عقيده در داخل مملكت دريافتني است و از همه جالبتر اين كه نمايشي با تم اسطوره عاشورا و در هم آميختگي با تاريخ معاصر به صحنه آورده و باز هم مورد كم مهري قرار گرفته است!!.
فكر مي كنم جواب پرسشهايي از اين دست كه فيلمي چون ثريا.م چگونه و با چه هدفي ساخته مي شود را بايستي در همين سيكل معيوب محروم كردن و فراري دادن اهل فكر و فرهنگ و هنر از ايران جستجو كرد و بايد منتظر بود و ديد كه آيا روند افسرده سازي و انزواي نخبگان داخلي به بازتوليد بازنشستگان ورشكسته در خارج كشور نخواهد انجاميد؟؟!.
پ.ن: فيلم كذايي به روايت چندباره يك رسم دوران جاهليت ولي فاقد شعور هنري و بصري مي پردازد،بازيگران و فضا و ميزانسن در خدمت داستان نيستند و عملاً داستاني اين چنيني با هنرپيشگاني كه فارسي حرف نمي زنند يا نقص لهجه و گفتار و ديالوگشان بسيار واضح است، مثله شده و بي تاثير مي ماند و...
در اين ديار بايد همه چيز داراي رابطه دو روي يك سكه باشند،در آنسوي آبها گروهي از هنرمندان ايراني به لطف 30 سال ايزوله بودن و عدم دستيابي به واقعيتها و امكان استفاده از فضاي داخلي ايران فيلمي مي سازند كه ديدن آن به راحتي شما را از واقعيت مستند داستان اصلي روگردان مي نمايد! و اين در حالي است كه صيٌاد و آغداشلو سي سال پيش از اين هنرمنداني بودند كه در داخل كشور مي توانستند حرفي براي گفتن داشته باشند.از اين سو محمد رحمانيان و گروه بازيگرانش سالها است كه جاي پايي براي خود در تئاتر ،تلويزيون وسينما باز كرده اند، درد فرهنگ و هنر دارند و زبان مشتركشان براي آدمهايي از هر قشر و هر عقيده در داخل مملكت دريافتني است و از همه جالبتر اين كه نمايشي با تم اسطوره عاشورا و در هم آميختگي با تاريخ معاصر به صحنه آورده و باز هم مورد كم مهري قرار گرفته است!!.فكر مي كنم جواب پرسشهايي از اين دست كه فيلمي چون ثريا.م چگونه و با چه هدفي ساخته مي شود را بايستي در همين سيكل معيوب محروم كردن و فراري دادن اهل فكر و فرهنگ و هنر از ايران جستجو كرد و بايد منتظر بود و ديد كه آيا روند افسرده سازي و انزواي نخبگان داخلي به بازتوليد بازنشستگان ورشكسته در خارج كشور نخواهد انجاميد؟؟!.
پ.ن: فيلم كذايي به روايت چندباره يك رسم دوران جاهليت ولي فاقد شعور هنري و بصري مي پردازد،بازيگران و فضا و ميزانسن در خدمت داستان نيستند و عملاً داستاني اين چنيني با هنرپيشگاني كه فارسي حرف نمي زنند يا نقص لهجه و گفتار و ديالوگشان بسيار واضح است، مثله شده و بي تاثير مي ماند و...
