زجری که از گزارش خیابانی می کشیم!
تلخی عدم صعود تیم فوستال ایران در مقابل این درد عظما که تا کجا و کی باید پدیده هایی مانند شفیع و خیابانی را بعنوان گزارشگر در بازیهای ملٌی تحمل کرد؟,رنگ می بازد!,کارگردان تلوزیونی احمقی که روی صحنه بازی, چهره گریان! خیابانی را مونتاژ می کند,تمام زیبایی های بازی را به یکباره محو می کند. کم مایگی خیابانی با خزعبلاتی که در مورد بازی فقط از روی احساس خود می بافد, رسانه وطنی را تا حد یک شبکه درپیتی پایین آورده و جز غرولند چیزی باقی نمی گذارد!,تا جایی که داشت یادم می رفت بگویم که مصطفی نظری اولین دروازه بان لژیونر ایرانی خواهد بود که با این بازیهای جانانه یک تنه تیمش را تا این نقطه همراهی کرد و یک خسته نباشید به آقای شمس و آن همه استرسی که تا اینجا تحمل کرد و بسیار با وقارتر از سایر همکارانش در کسوت مربیگری نشان داد.پ.ن:این خیابانی معلوم نیست این پاچه خواری را نثار چه کسی می کند و این همه نقل گریه و اشک برای کدام محرم و عاشورا است که خرج می کند!!
