معجون موسیقی و کودکی

موسیقی که در دوران کودکی شنیده اید و در جانتان نشسته باشد با هیچ نوای دیگری قابل مقایسه نیست زیرا به محض تکرار می تواند مانند یک پرده سینمایی در پیش چشمانتان هر آنچه با آن خاطره داشته اید را زنده کند...
مرحوم پدرم صدای موروثی دلنشینی داشت و علیرغم بی بهره بودن از محضر اساتید موسیقی,سر سوزن ذوقی در ابتیاع نوارکاستهای گوشنواز آن دوران را به فرصت شنیدن نواهای ماندگار برای من تبدیل کرده بود.شنیدن مداوم "شور" امیروف در اتومبیل کاری با من کرد که موتیفهای آن را اگر هزاران بار عقب و جلو شده باشد و به قولی با آش ماست آمیخته!, از خلال هر اثر دیگری باز خواهمش شناخت!.
نوای مینیاتورهای ایرانی اثر امین الله حسین هم به یادگار از برنامه تلوزیونی و شاهنامه خوانی شادروان اخوان ثالث است که بعدها من را به دنبال درک کل اثر کشانید...
شجریان و کاستهای سه گانه اش که با لوگوی رادیو تلوزیون ملٌی ایران در داشبورد اتومبیل پدری جاخوش کرده بود با تصنیف خسروخوبان برای همیشه عمر من را به وادی آواز ایرانی متصل نگاه داشت...
پ.ن:وقتی یسنا نیز ترانه تیتراژ یک سریال تلوزیونی را به خاطر می سپرد,اشک شوق در چشمهایم می نشیند و امیدوار می شوم که این شوق ادامه دارد...