آب مصرفي هم به دي اكسيد كربن منتشره پيوست
در جهاني كه مهمترين موضوعات روز آن گرمايش زمين و بحران آب آشاميدني است،ضرورت مفاهيمي چون CO2 FootPrint يا Water FootPrint بيش از پيش احساس ميشود.
اينكه هر فراگرد و هر فعاليتي در جهان به چه مقياس يا ضريبي با ميزان انتشار دي اكسيد كربن بعنوان عام ترين گازگلخانه اي ارتباط دارد يا اينكه بابت هر حركتي كه مي كنيم يا هر محصولي كه توليد مي كنيم چه مقدار آب تصفيه شده مصرف مي شود،به شناسنامه انكارناپذير مديريت فعاليتها در هزاره سوم تبديل شده است، هيچ بعيد نيست كه از اين پس مديران گزارشات مالي خودشان و سر رسيدهاي حسابرسي پايان سال را بر همين دو مقياس استوار كنند.
در رابطه با ردپاي كربن و دي اكسيد كربن قبلاً هم صحبت كرده ام و اينبار بيشتربه ردپاي آب مي پردازم كه واژگان اكو- اكونوميستي جديدي محسوب مي شود:
در سايتي كه براي محاسبه ميزان آب مصرفي تمامي ملتهاي جهان بر اساس جنسيت و متوسط در آمد ماهيانه و عاداتهاي تغذيه فراهم شده، ماشين حسابي موجود است كه مثلاً عادت مصرف آب ساليانه من را چنين تفسير و تصوير كرده است:
همين سايت ماشين حساب تفضيلي ديگري را نيز معرفي كرده كه با گرفتن جزئيات بيشتري از مصارف شما اين ميزان را دقيقتر محاسبه مي كند.
همچنين گزارشات آماري و آكادميك از وضعيت مصرف آب ملل جهان كه قابل دانلود مي باشد.
پ.ن: از مطالعات قابل توجهي كه در اين سايت با آن برخورد كردم،تاثير عادت نوشيدن چاي و قهوه بر حجم واردات و آب مصرفي ملتهاي مختلف بود. با توجه به ساير مضرات قهوه،مصرف آب چندين برابري آن براي توليدش، آن را به گزينه كم اعتبارتري نسبت به چايي بدل كرده است!.(قابل توجه طرفداران سينه چاك قهوه كه اعتقادات سبز هم دارند!)
