عقاب در اسارت

در دیاری که حقوق انسانها به هیچ گرفته می شود،از وحوش و نیازهایشان گفتن کمی مضحک به نظر می رسد!،ولی باکی نیست از سرگرمی همیشگی ام می گویم،نگاه به آسمان و پرواز پرندگان را تعقیب کردن،از عشقی که به دور دست خیره ماندن داشتم و همیشه منتظر می ماندم که در جاده های بیرون شهر به نزدیکی محل پرواز یا نشستن پرنده هایی مانند عقاب،شاهین یا کرکس نزدیک شوم و از نزدیک وقار و شکوه این سلاطین مطلق آسمان را ببینم...
در گونه های مختلف عقاب،گونه کله سفید ماهیگیر بومی آمریکای شمالی و مظهر آمریکا و عقاب طلایی سمبل معروف اسکاتلند و به عقیده من باشکوهترین پرنده های منقرض نشده در حال حاضر هستند.به گزارش گاردین فقط 440 جفت از عقاب طلایی آن هم در حفاظت کامل در بریتانیا زنده باقی مانده اند.گزارشی در مورد کمک به بهبود و تربیت یکی از این پرنده ها که پس از 4سالگی به مدت27 سال در اسارت و قفس نگهداری شده است و توانایی پرواز را از دست داده بود را تقدیم می کنم:
متوشالح عقاب اسکاتلندی پس از 27 سال دوباره می آموزد تا یگانه ترین استعدادش را بکار گیرد و پرواز را آنهم تا اوج آسمان بیاموزد،او پس از ماهها آموزش در یک قوشخانه او توانسته بر ترس از ارتفاع فایق آید و پریدن تا 3-4متری را به اوج گرفتن تا چندصد متر بدل سازد.زندگی در قفسی در حدود 3تا4 متر مربع و خوی اهلی او را از بازگشتن به طور کامل به حیات وحش باز می دارد،مربی وی می گوید که تواناییهای جسمانی او تقویت شده ولی به لحاظ روحی-روانی بایستی به شرایط واقعی یک عقاب وحشی دست پیدا کند...
پ.ن:متوشالحMethuselah اسم عجیبی است برای یک پرنده مگر بخواهد بر دیرپایی و کهنسالی او تاکید کند!،بنا بر روایت کتاب مقدس،کاهن بزرگ یهودی 969سال عمر کرده بود!.
پ.ن: حتی عقاب هم در فقس می پوسد و بلندپروازی افسانه ایش را از دست خواهد داد و شاید دیگر هیچوقت آسمان را مسخر خود نسازد...