یسنا و کوکتیل آب میوه های خانگی
در زمان دانشجویی ،یکی از این شرکتهای تولید آبمیوه پاکتی (گلدیس یا تاکدیس یا یکی از همین دیس های دیگر!!!)محصولی را برای اولین بار به بازار نوشیدنیهای ایرانی وارد کرد تحت عنوان نکتار شش میوه که ما آنوقتها به شوخی در بوفه دانشکده با اسم آب میمون از فروشنده درخواستش می کردیم!!!(به خاطر طرح میمون روی جلدش،و همین طور آب خرس و و !).این نوشیدنی به حکم مخلوط بودن عصاره چند میوه برای من چیز جذابی بود ولی اکثر دوستان طعمش را نمی پسندیدند،بعدها متوجه شدم که کلاً ذائقه ایرانی برای مصرف نوشیدنی زیاد با عناوین میکس و کوکتیل مانوس نیست...
بعد از آن همیشه این مخلوط کردن چند طعم عموماً شیرین را می پسندیدم تا یسنا خانم پس از یکسالگی شان،که مادرشان مجوز امتحان کردن طعمهای جدید را دادند و دیدم دخترکم هم مثل پدر اهل کوکتیل هستند!!!،و تازگی کوکتیل آب سیب و گلابی،سیب با مرکبات،مخلوط مرکبات و این آخری (شبرنگ+هلو+گلابی) را هم بسیار می پسندند و با کمال میل به جای آب تک میوه نوش جان می کنند!.البته ما ایرانیها کلاً اهل تجربه چیزهای جدید نیستیم به همین خاطر بسیاری از مشاغل خدماتی خصوصاٌ در بخش اغذیه و نوشیدنی به سادگی جرات نمی کنند که عناوین جدید و ابتکاری را عرضه کنندو در حد سنتی باقی مانده اند.دیروز پس از ابداع مخلوط(شبرنگ+هلو+گلابی) مجبور بودم برای انتقالش به شیشه پستانک یسنا،اول از صافی بگذرانم و صافش کنم ولی دیدم لرد بدست آمده از این عصاره ،خوشمزه و غیر قابل دور ریختن است! ، پس با استفاده از یک جایخی فانتزی به یک بستنی یخی میوه ای و سالم با طعمی جالب تبدیلش کردم!،اهل منزل و مهمانانمان هم بدشان نیامده بود...
از اینجا تاریخچه مفهوم کوکتیل و وجه تسمیه آن و از اینجا لیستی برای انواع کوکتیلهای معروف را می توانید ببینید.
پ.ن: ایرانیها بیشتر واژه کوکتیل را در کنار سوسیس تجربه کرده اند...
پ.ن: البته نوشیدنیهای قدیمی مثل سکنجبین(سرکه انگبین) و به لیمو هم چیزی مثل همین کوکتیل غربیها بوده اند ولی تکرار نشدند!.
