چشمان ما چه چیزی را می بینند؟؟

تحلیلی که بعد از دیدن اولین نمایه های یک تصویر به ذهن ما می رسند،از کجا می آید؟.چرا چشمان یک عکاس یا یک فیلم بردار در مقایسه با چشمان یک نقاش متفاوت می بینند؟،چرا یک ژورنالیست از تصاویر برداشت متفاوتی دارد؟.
تحلیل دید و بینایی و بینش آدمی کاملاً امری پیوسته و دارای قدمتی در حد اندیشمندانی چون ارسطو است،ارسطو فحوای آنچه می بینیم را به مدیوم و فضایی که در آن به سوژه نگاه می کنیم وابسته می دانست،بعدها برای درک بهتر فرآیند دیدن به درک درست آناتومی چشم و سیستم بینایی رجوع شد.ولی همچنان پرسش باقی ماند ، آیا به راستی عقل انسان در چشمهایش نهفته است یا سعی می کند با اتکاء به پس زمینه هایی که در اندیشه و فکرش موجود است،تصویری را تحلیل کند؟؟.لینک
آیا می توان برای دیدن پیش زمینه و ذهنیت را کنار گذاشت؟ و در هر بار نگاه کردن طوری دید که انگار پیش از این هیچ تصویری را ندیده ایم؟؟...
ذهنیت در نگاه کردن می تواند مهمترین آفت در تفسیر تصویر باشد و تمامی تازگی وحس معجزه آسای رنگ و نور و زاویه و حرکت را در هم بریزد،شاید به همین علت است که ما آدمهای معمولی درک زیباشناسانه ای از رخدادهای تصویری اطرافمان نداریم...
پ.ن:برای باور آنچه گفتم به عکس بالا که مخصوصاً در سایز کوچک گذاشته ام نگاه کنید و سعی کنید سوژه را حدس بزنید و بعد تصویر را کلیک کنید و در سایز بزرگتر با توضیحات زیر نویسش ببینید،خواهید دید که بیراه نگفته ام...