تنها نمانید و تنهایشان نگذارید

تنهایی عنصر ناپیدا و وابسته وجود انسان است،تنها می آییم و تنها خواهیم رفت...

آیا در مورد تنهایی همه چیز به همین جا ختم می شود؟؟

ارتباط تنگاتنگ و آماری تنهایی و تاثیر آن بر افزایش ریسک بیماریهای قلب و عروق اثبات شده است ولی نتایج مطالعات بسیار جدیدی که در همین هفته گذشته انتشار یافته (The Genome Biology)ثابت می کند که یکی از عواقب کاملاً جبران ناپذیر و تهدید کننده تنهایی و دورشدن از محیطهای اجتماعی نوعی واکنش ایمنی بدن است که زمینه را برای ابتلا یا طولانی شدن بیماریهای مبتلا به افزایش می دهد،سرنخ این برداشت از آنجا بدست آمده که بدن در وضعیت استرس زایی به تولید هورمونی به نام کورتیزول می پردازد،در وضعیت ایمن و با ثبات بدن و حضور در فعالیتهای اجتماعی،این هورمون گروهی از ژنها را مامور تثبیت وضعیت و فرونشاندن وضعیتهای تهییج کننده ایمنی می گرداند در حالیکه در بدن شخص تنها این عملکرد کورتیزول مختل می گردد...لینک خبر

تنهایی عوارض رفتاری بسیاری نیز به دنبال دارد که عموماً در مردمانی که کانالهای ارتباطی محدودی دارند و یا به اجبار محدود شده اند نیز با عوارض مشابه بالا مخلوط شده و از فرد ،موجودی ضعیف و ضربه پذیر می سازند.
پ.ن: تنها نمانید و دیگران را هم تنها نگذارید،تنهایی بلند مدت بیماری زاست.(البته مزاحم خلوتهای کوتاه مدت دیگران هم نشوید!!)