سانسور یک اندیشه از اعدام بدتر است

سانسور به معنی حذف بخشی یا کلیاتی از یک بیان و یا عقیده خاص توسط عموماً دولتها و گروههای مذهبی و سیاسی است که در چارچوب قوانین مکتوب یا نانوشته یک جامعه به انجام می رسد.

گندترین تاثیری! که پس از سانسور بر ذهن و روان صاحب اثر یا مخاطبین آن باقی می ماند،نادیده گرفته شدن بعنوان وجودی صاحب تفکر است که خود بایستی در بوته آزمون شخصی به صحت یا سقم اندیشه دیگران برسد، و القای این واقعیت که کسی یا کسانی خود را محق می دانند که تو را از بیشتر دانستن به دلایل شخصی یا مرامی خویش محروم کنند، و این می تواند تا حد جنون و عصبیت تو را ببرد!، از اینجا به بعد تو به روزنامه یا کتاب یا فیلم و یا تئاتری که مهر ممیزی این جماعت خورده باشد به چشم تردید نگاه خواهی کرد و از رهگذر این بدبینی تعداد زیادی از آثار احتمالاً مفید سانسورچیها نیز توسط شخص خودمان به بی تفاوتی و نوعی دیگر از سانسور مبتلا می شود،این سیکل معیوب دائماً بخشی از تراوش ذهنی هر دو طرف را به دست نابودی خواهد سپرد.
تازگی جمعی از توزیع کنندگان غیرمجاز فیلمهای روز غربی با زیرنویس فارسی،در تعاملی حتماً دوطرفه با اهالی دست به قیچی،فیلمهایی به شدت مثله شده وبی معنی را در انواع تا بیش از 30-40 دقیقه کوتاه شده به بازار روانه کرده اند که هم سود دنیا برند و هم پاداش آخرت!!!.(سید عزیز هم که میداند من فیلم باز افتضاحی هستم یک تعداد از DVD های از آب رد شده ای! با همین مشخصات را چند روزی است که داده تا ببینم،ولی دریغ از یک فیلم بکر!!،همه سلاخی شده اند!!).
پ.ن: فکر کنم زشت ترین مدرکی که امکان داره در یک مملکت روزی به دست اصلاح طلبان و آزادیخواهانش بیافتد ،چیزی شبیه به این عکس است که در مورد روند ممیزی روزنامه ای پرتقالی است!!.
پ.ن: اگر من در ساختار یک انقلاب شرکت داشتم،پس از پیروزی فقط بدنبال باند سانسورچیها می گردم و بعنوان مجازات مجبورشان می کنم که دستپختشان را در یک مجموعه کاملاً ایزوله از جامعه، از صبح بشنوند و بخوانند و تماشا کنند!!.