آدمی و هراسش از بینهایت

ما آدمها هر کدوم یک جور محکومیم که در اتمسفری خاص رشد کنیم و تا از این محکومیتمون خلاص نشدیم منتها الیه دید و وسعت اندیشه مون محصوره در همین اتمسفر...
منی که متولد ایرانم و فرصت دیدن دنیا رو خیلی کم داشتم،قاعدتاً بایستی تلقی خاص خودم ، یک برداشت ایرونی منظورمه، از همه چیز و همه کس داشته باشم،یک آمریکایی یا انگلیسی یا چینی یا هندی و و و...هم به همین ترتیب، یعنی هر کسی اگه از کلافش سر بیرون نیاره در نسبیت خاص همون کلاف گرفتاره،جهانی شدن خیلی ضررها داره و از همه بدتر حس نوستالژیک شرقی ما ایرونیها رو آزار میده ولی در عوض وقتی پروانه شدی و از کلافت بیرون اومدی تفاوت رنگها و نواها رو نسبت به داخل کلاف بهتر متوجه میشی.
فیلم افسانه 1900 رو حتماً دیدید و بنا به سال ساختش شاید خودم آخرین نفر بودم!،دیالوگها و مونولوگهای شخصیت اصلی فیلم،همون پیانیسته با بازی حسی و فول درام تیم روث ،خیلی تاثیر گذار بود و علیرغم نشون دادن جهانی کوچک به اندازه قد و قامت کشتی ویرجینیایی،معانی بزرگی خیلی بزرگتر از دنیای سایر آدمهایی که دائماً با اون کشتی مسافرت میکردند، به تصویر می کشید،به قدری شخصیت 1900 برام دوست داشتنی شد که افتادم پی اصالت داستان و این که ببینم آیا همچین آدمی اصلاً وجود داشته؟؟، البته نوع دیگری از این جور آدمها رو در تذکره الاولیای عطار هم حس کرده بودم که سفر بی انتهاشون رو از درون شروع می کنند ولی باور وجود این جور آدمها با وجود فضای مدرن کنونی کمی عجیبه...
گویا جوزپه تورناتوره کارگردان ایتالیایی فیلم با الهام گرفتن از مونولوگهای یک تئاتر ایتالیایی اثر آلساندرو باریچو این شخصیت رو آفریده،پیانیستی که هرگز پاش به خشکی نرسیده...
1900(شخصیت اصلی فیلم) هم همین معضل پیله انگاری دنیا رو با خودش داشت و نمیتونست در برخورد با واقعیتها مثل سایر خلق الله رفتار کنه، ولی آخرین دیالوگش با شیپور زن که ترسهایش رو از روبرو شدن با دنیایی متفاوت با اونچه اون تجربه کرده بیان میکرد، به حقیقت نابی اشاره میکرد و اون ترس انسان از روبرو شدن با مفاهیم بیکران و نامحدوده و هر جا که صحبت از بی نهایت به میون میاد و یا نیازی به نگاه کردن به دورترهاست خیلی ها جا میزنند...
گذشته از این چیزها، فیلم موسیقی زیبایی داره،سکانس اجرای موسیقی روی پیانوی مجلسی در کشتی که در طوفان گرفتاره بدون استفاده از ترمزهای پایه های پیانو و رو کم کنی 1900 با نوازنده سیاهپوست سبک جاز و همینطور نواختن قطعه بداهه زمانی که دختری زیبا رو روی عرشه می بینه حتماً هر اهل ذوقی رو به شوق میاره!