Sunday, April 15, 2007

دیپلماسی از راه هنر وحضور یک اثر ایرانی در 2007 TRIBECA FILM FESTIVAL



فستیوال فیلمهای کوتاه Tribeca شهر نیویورک،بعنوان معتبرترین اتفاق فرهنگی محله منهتن،پس از اتفاقات تاثربرانگیز 11 سپتامبر ،از سال 2002میلادی به بعد به همت رابرت دنیرو و ژان روزنتال و کریگ هاتکوف(دوست خانوادگی به همراه یک زن و شوهر!،البته این جماعت دراستودیوی فیلم سازی TriBeCa Productions هم شریکند!) با هدف تاثیر بر بازسازی فرهنگی و اقتصادی محله منهتن نیویورک از طریق نمایش فیلم،موزیک و آثار فرهنگی هر ساله برگزار شده و امسال در ششمین سال برگزاری در افتتاحیه فستیوال چند مهمان خاورمیانه ای داره:

The following shorts will be shown before feature films as noted below:

  • MEMORIES ABOUT SAYAT NOVA (Vospominania o Sayat Nove), directed by Levon Grigorian (Armenia/Italy) – North American Premiere. (D) with To Die A Little.
  • WE WILL WIN, directed and written by Mahmoud Hojeij (Lebanon) – World Premiere. (N) with A Slim Peace.
  • SHUT-EYE HOTEL, directed by Bill Plympton (U.S.A.) World Premiere. (N) with The Last Jews of Libya.
  • EDDEAA, directed by Saman Arbabi (Iran/Sweden) – International Premiere. (N) with Half Moon.

باید حرکت فرهنگی مسئولین فستیوال رو به فال نیک گرفت و باور کرد دیپلماسی از راه هنر بهترین راه التیام زخمهای ناشی از تعارضات فرهنگی است.
قسمت جالب ماجرا از اونجایی شروع میشه که کلیپ موزیکال ادعٌا از گروه تازه وارد آبجیز که این روزها خیلی جاهای وبلاگستان فارسی رٌدپاشون رو می بینید،جزء این برنامه ویژه افتتاحیه است و نشونه خوبی برای شروع پرواز یک گروه موسیقی است که جوهری ایرونی داره...
سامان اربابی کارگردان این اثر و همسر ملودی یک از دو آبجی ایرونی و خوانندهای موفق گروه آبجیز
هست که در کلیپ تبلیغاتی تور آمریکایی آبجیز در آپریل 2007 تحت نام دکتر فرانک ساک دستی می بینیدش!!
این همه اتفاقهای خوب برای آبجیز در عرض همین یک سال گذشته افتاده و کمتر کسی میدونه که قضیه به همراهی برادری دلسوز و هنرمند برمیگرده که چندین سالیه برای این گروه وقت گذاشته و در نقش یک مدیر گروه،طراح صدا و صدابردار حامی معنوی آبجیز به حساب میاد و صد البته تیم خونوادگی خوبی رو تا اینجا آورده،بعداً سر فرصت در مورد صوفی داداش بزرگه آبجیز بیشتر براتون میگم...
پ.ن: وقتی میبینم هنرمندها خیلی بهتر از سیاستمداراها میتونن به درد جهان بخورن،دلم میسوزه که چرا نباید یک روز صبح بلند بشیم و ببینیم که جای هنرمندان واقعی و سیاستمداران عوض شده؟؟؟!


blog comments powered by Disqus
Template Designed by Douglas Bowman - Updated to New Blogger by: Blogger Team
Modified for 3-Column Layout by Hoctro, a little change by PThemes