غیبت پردردسر نخست وزیر چین و سارکوزی عصبی مزاج

از اجلاس 15ام کپنهاگ در دسامبر 2009 در حدود 4 ماه می گذرد و هنوز هم به روشنی معلوم نیست که در نشست سران کشورهای ابرقدرت چه گذشت؟چرا در حالی که همه فعالان محیط زیست و سازمانهای بین الملٌلی پیگیر مسائل آب و هوا و اقلیم نتایج مثبتی را برای اجماع بر کاهش انتشار آلاینده ها تصور می کردند در پایان اجلاس نتیجه کاملاً بعکس و منجر به توقف تلاشهای همسو اعلام گردید؟...

با توجه به گزارش محرمانه اشپیگل در مورد مناقشه ای که در جلسه 18 دسامبر بین سران اتفاق افتاده است و عصبیت فرانسوی مزاج سارکوزی در طی جملاتی که در حدود ساعت 4 عصر به زبان آورده است,نمایندگان چین و هند موانع اصلی برای توافق کشورهای با بیشترین سهم در رشد اقتصادی و انتشار آلایندگی بوده اند.با توجه به عدم حضور نخست وزیر چین در این جلسه و فقط حضور یکی از اعضای هیئت چینی و استدلالهای مصرانه گروه چینی ها بر غیر واقعی بودن سهم انتشارشان,موافقت بر کاهش 50درصدی انتشار تا 2020 و توقف در 2050 به نتیجه نرسید.نخست وزیر چین هنوز هم بعد از چندین ماه از این واقعه در مورد عدم حضورش در این جلسه مهم که بدون نتیجه به اتمام رسید توضیح مناسب و قانع کننده ای ارائه نداده است!.پ.ن:پس از جلسه این روز سران بلندپایه به سرعت کنفرانس را ترک کردند و به سراغ سایر دلمشغولی های حوزه ابرقدرتمدارانه شان رفتند!...
پ.ن:درس عمده از برگزاری چنین نشستهایی در دقت برای برگزیدن افراد حاضر در جلسه و مدیریت حضور به موقع و جوابگویی آنان برای حضورشان در چنین سطحی است.فرستادن جوانترها ,بی تجربه ها و مقامات رده پایینتر به معنای سیگنالی برای تحریم نتایج نشست یا ابتر کردن موضوعات صورتجلسه است.
پ.ن:امیدوارم از این بحثهای عصبی مزاج در هیچ کدام از نشستهای بین المللی و تعیین کننده در مورد کشورمان اتفاق نیافتد!