جنگ پيغامي جز فقدان ندارد

جشنواره هاي مستقلي چون ساندنس هر سال قدمهاي بزرگتري براي شناساندن وجه كمتر شناخته شده سينماگران مستقل آمريكايي بر مي دارند، با توجه به رويكرد جنگ گريز و تقبيح مداوم جنگ توسط سينماگران مستقل آمريكايي شايد فيلم پيغام رسان محصول 2009 يكي از بهترينهاي اينگونه آثار باشد. وظيف رساندن خبر كشته شدن سربازان آمريكايي توسط دو نظامي جنگ آزموده كه به دلايلي چون مجروحيت در ادامه خدمت در ارتش به اين وظيفه گمارده شده اند و لحظه سخت شنيدن خبر فقدان فرزندان و همسران در اين فيلم به زيبايي به تصوير كشيده شده است. در هيچ كجاي فيلم ، هيچ كدام از بستگان در هنگام شنيدن چنين خبري احساس غرور يا تظاهر به آمادگي كامل براي شنيدن كشته شدن عزيزانشان را بروز نمي دهند. فقدان فقط فقدان است و هيچ چيزي در پس آن نمي تواند توجيه مناسبي براي از دست رفتن جانها باشد، فيلم فاقد شعارهاي جنگ ستيزانه و نشان دهنده انزجار همه ملتها از منازعه و كشت و كشتار است. وودي هارلسون و بن فاستر با هنرمندي تمام اين زجر دمادم روبرو شدن با خانوده جان باختگان جنگ را تصوير كرده اند.
پ.ن: در هيچ كجاي فيلم با ردٌ پايي از تقدس جنگ و بر حق بودن هيچ ملتي در جنگ روايت شده روبرو نمي شويد، فقط با انسانهايي طرف هستيد كه هيچگاه از دست دادن عزيزانشان با تسلي همراه نخواهد شد.
پ.ن:شايد هيچ شغلي در جهان چنين غيرقابل عهده دارشدن نباشد!، چه كسي خواهد توانست در اولين لحظه رساندن چنين پيغامي چشم در چشم بستگان متوفي بدوزد و سعي كند تا تسلي بخش آنان باشد؟؟.