خلق فرصت از طریق زوایای جدید نگاه

مقوله ای به نام زاویه دید در عکاسی, عبارت است از پهنا یا گستره ای که در اختیار لنز یا چشمی قرار داده می شود تا به یک سوژه تمرکز کند. فراهم آوردن این گستره با توجه به نوع نگاه عکاس معمولاً به دید بیرونی سوژه محدود می شود و در نگاه وی سوژه آنطور که از بیرون دیده می شود قابل کاویدن و تجسم کردن است, رفتن به زوایایی که از داخل سوژه به بیرون آن دست می اندازد به لحاظ عکاسی به معنای تغییر سوژه است و ...در تحلیل وقایع و تفکر در واقعیتهای اجتماعی نیز زاویه دید مطرح است ولی بر خلاف عکاسی, شما نیازی به تغییر سوژه برای رفتن به زوایای پنهانی آن واقعه ندارید!. کافی است که این توانایی را در خود پرورش داده باشید یا جامعه فرا گرفته باشد که برخورد با یک واقعیت میتواند زوایای مختلفی داشته باشد و نگریستن فقط از یک زاویه می تواند اعتبار تحلیل را کاهش دهد. همذات پنداری و خود را به جای طرفهای مقابل یا همه اطرافیان یک واقعه قرار دادن پیش از آنکه بازخوردهای منفی یا مثبتی متصور باشد, می تواند شما را به خلق تصویری بسیار نزدیکتر با وقایع آتی راهنمایی کند.
به طور مثال هنگام عبور از یک تقاطع پر ازدحام به عنوان یک عابر پیاده فقط یک لحظه خودتان را در همان لحظه به جای راننده وسائط نقلیه معارض مسیر تردد خودتان فرض کنید, تصور کنید نحوه عبور شما چه تاثیری بر رفتارترافیکی آنها و کل ازدحام آن محوطه خواهد گذارد,این نوع تفکر جایی از مغز انسان را اشغال نمی کند و می تواند در کسر ی از ثانیه نیز واقع شود فقط در ازای آن فهمی چندگانه از تبعات یک تصمیم کوچک پیش چشمهایتان زنده خواهد شد!. تعدد زوایای نگاه باعث ایجاد فرصتهای جدید خواهد شد, نگریستن محدود به یک زاویه فقط یک سناریوی اجرایی به دنبال خواهد داشت و این تفکر انتزاعی رفتن به جلد همه طرفهای مربوطه میتواند به اندازه همه آن اطرافیان کذایی سناریو تولید کند!.
صنعت تولید فیلم و پویانمایی غرب در یک سال اخیر با همین نگرش تولید فرصتهای جدید به ازای خلق زوایای دید متفاوت, فیلمهای بسیاری تولید کرده است. استعاره برای جهانی که خون آشامها در آن اکثریت دارند و نسل بشر معمولی در حال انقراض است و نگاهی از درون به جامعه ای مجازی که تا پیش از این در فیلمهای متاخرین با نگاهی از بیرون تصویر می شده است به ساخت فضایی کاملاً جدید که تماشاچی را به هیچ وجه دلزده و مایوس باقی نمی گذارد منتهی شده است!, اگرچه این مثال در دنیای کسب و کار ساخت سرگرمی نمود دارد ولی نباید فراموش کرد که دولت نیز محمل بزرگترین کسب و کار یک جامعه است...پ.ن:شاید هیچ کسی در دنیا به اندازه یک ساختار توتالیتر تشنه یک فرصت بی عیب و نقص برای ادامه حکومتش نباشد!و البته نقص واقعی در چنین حکومتی کاملاً مرتبط با کاهش زوایای دید و نگریستن از دریچه دید دیکتاتور و جمع محدود و همسوی اطرافیانش است, ولی با توجه به اینکه گاهی همین ساختارها نیز از اتاق فکر و امثالهم نیز بهره می برند شاید توصیه ایجاد زوایای دید متنوع و متفاوت برای تحلیل وقایع جامعه بهترین ابزاری باشد که بتواند فرصت دگرگونی از داخل را فراهم آورد...
پ.ن:نقاشی دیکتاتور اثر Le Quang Ha متولد1963 هانوی- ویتنام.