میان ماه من تا ماه دانکن جونز

انسانها را با خاطراتشان می توان زنده نگاه داشت,تحت فشار گذاشت یا از بین برد. کافی است آدمی را ازتصورات خودش در مورد خاطراتش و آنچه در بیرونش می گذرد ایزوله کنید و لحظه به لحظه شکستن و محو شدنش را به تماشا بنشینید.خاطرات از باورها به مراتب قویتر و انگیزاننده ترند به همین خاطر آدمی در تغییراتش باورهایش را کنار می گذارد ولی خاطراتش را تا دم آخر با خود نشخوار می کند...
جوامعی که اصالتهای فرهنگی و تاریخی شان را زنده نگاه می دارند همین اصل کلی را ارج می نهند و با حذف همین مبانی اصالت یا تحریف تاریخ می توان ارتباط هویتی یک جامعه را با گذشته واقعی اش قطع کرد و جامعه ای که نمی داند از کجا آمده انگیزه چندانی برای رفتن به جایی خاص را دنبال نخواهد کرد.فیلم "ماه" اثر متفاوت و تحسین برانگیز دانکن جونز در ژانر علمی-تخیلی که محصول سینمای مستقل بریتانیا در سال 2009 بوده است به روایت آنچه که یک کمپانی تولید سوخت پاک با خاطرات یک انسان و ساخت نمونه های شبیه سازی شده او کرده است پرداخته و به درستی قدرت خاطره ها را در بازسازی و ایجاد مقاومت مثبت در انسان به تصویر می کشد.استعمار روح و کالبد انسانی در هزاره شبیه سازی خلقت هشدار درناکی است که معلوم نیست کی و چگونه باید جدی گرفته شود.
فیلم فقط یک بازیگر دارد و آن هم سام راکول است که در نقش خودش و همه آدمهای نسخه برداری شده از روی کارکتر فضانورد فیلم, ایفای نقش کرده است و صدای کوین اسپیسی بر روی روبات داخل پایگاه فضایی 97 دقیقه شما را با نگاهی نو به مقوله شبیه سازی انسان در دهه های آینده روبرو می سازند.
پ.ن:وقتی میشنوید که دژخیم با همین حربه که در بیرون این حصار چیزی درانتظار زندانی نیست چگونه می تواند او را به زانو درآورد با این فیلم بهتر ارتباط برقرار می کنید!