محاکمه ورشکستگی اجتماعی در خیابان
چند روزی را باید در مسیر طالقانی (هتل)به سمت دانشگاه تهران رفت و آمد کنی و کنفرانسی که قرار بود پیش از این بین المللی برگزار شود و به مدد آرامش و جامعه پایدار چند ماهه اخیرمان! در همان اندازه ملٌی برگزار می شود ودر اکثر اوقات مملو از مقالات دانشجویی و شیفتگان نشر آن در مجلات خارجی است و کمتر به کار تجربه عملی و علوم کاربردی می آید...
در این گذر پوستر آخرین کار کیمیایی را می بینی که در یکی از قاب بندیهای سه گانه سینمای همیشه محبوبت! "عصرجدید" می نشیند و در اولین فرصت کنفرانس نه چندان بین المللی را به قصد "محاکمه در خیابان" رها می کنی و به دیدن فیلمی می روی که اینبار چیزی بیشتر از دشنه های خونی نامردانی دارد که کتف مردانی را به هم دوخته است, این بار به مدد کاری مشترک در عرصه دیالوگ نویسی بین کیمیایی و فرهادی صلابتی آهنگین در صحبتهای پولاد کیمیایی و حامد بهداد دیده می شود و تلفیق قصه آشنای کیمیایی و روایت داستانهای موازی فرهادی , تولدی دوباره برای کیمیایی میان سال رقم می خورد...
اینبار کیمیایی با نقل نامرادی و نامردمی محسوس این روزها به باور من از ورشکستگی جامعه ای می گوید که در آن به سنت ایرانی قرار است قضاوتی تلخ در جریان یک روز از صبح عروسی تا پایان آن توسط مردمانی که عادتی بی مهابا برای داوری در مورد کرده و نکرده دیگران دارند نقش ببندد!,در این میان حق به حق دار نمی رسد و کیمیایی جوان نیز فرصت می یابد که دست از قضاوت کردن در مورد دیگران برداشته و آنچه را که واقعیتی ملموس و عینی است به جای باورهای سنتی و انتقامهای ناموسی بپذیرد,داستان نیکی کریمی و شوهر و شریک نامردش در این میانه به صورت گریزی موازی که در جایی از قصه با نقش یک راننده مشترک در هر دوقصه به یکدیگر در سکانسی کوتاه گره می خورد و در ادامه به مسیر خود می رود و کیمیایی بزرگ در این میان نمی تواند از زدن دشنه نامرد و زخم خوردن مرد ورشکسته غافل شود.
پ.ن:کیمیایی این فیلم رابا فضای سیاه وسفید به پیش می برد و فقط در بخشی کوتاه آن هم به قصد قربت!در فرودگاه امام و قاب بندی که در آن سردر یکی از رستورانهای معروف زنجیره ای نمایش داده می شود چند لحظه ای فیلم را به کمی رنگ و پس زمینه رنگی تبلیغاتی آن رستوران آغشته می کند!.
پ.ن:دو نقش کوتاه فراهانی و بهداد به اندازه گرفتن دو فروند سیمرغ بلورین نقش دوم امسال ارزش هنری و بازیگری دارند و البته پولاد هم به گرفتن سیمرغ نقش اول بسیار نزدیک شده است!.
در این گذر پوستر آخرین کار کیمیایی را می بینی که در یکی از قاب بندیهای سه گانه سینمای همیشه محبوبت! "عصرجدید" می نشیند و در اولین فرصت کنفرانس نه چندان بین المللی را به قصد "محاکمه در خیابان" رها می کنی و به دیدن فیلمی می روی که اینبار چیزی بیشتر از دشنه های خونی نامردانی دارد که کتف مردانی را به هم دوخته است, این بار به مدد کاری مشترک در عرصه دیالوگ نویسی بین کیمیایی و فرهادی صلابتی آهنگین در صحبتهای پولاد کیمیایی و حامد بهداد دیده می شود و تلفیق قصه آشنای کیمیایی و روایت داستانهای موازی فرهادی , تولدی دوباره برای کیمیایی میان سال رقم می خورد...
اینبار کیمیایی با نقل نامرادی و نامردمی محسوس این روزها به باور من از ورشکستگی جامعه ای می گوید که در آن به سنت ایرانی قرار است قضاوتی تلخ در جریان یک روز از صبح عروسی تا پایان آن توسط مردمانی که عادتی بی مهابا برای داوری در مورد کرده و نکرده دیگران دارند نقش ببندد!,در این میان حق به حق دار نمی رسد و کیمیایی جوان نیز فرصت می یابد که دست از قضاوت کردن در مورد دیگران برداشته و آنچه را که واقعیتی ملموس و عینی است به جای باورهای سنتی و انتقامهای ناموسی بپذیرد,داستان نیکی کریمی و شوهر و شریک نامردش در این میانه به صورت گریزی موازی که در جایی از قصه با نقش یک راننده مشترک در هر دوقصه به یکدیگر در سکانسی کوتاه گره می خورد و در ادامه به مسیر خود می رود و کیمیایی بزرگ در این میان نمی تواند از زدن دشنه نامرد و زخم خوردن مرد ورشکسته غافل شود.
پ.ن:کیمیایی این فیلم رابا فضای سیاه وسفید به پیش می برد و فقط در بخشی کوتاه آن هم به قصد قربت!در فرودگاه امام و قاب بندی که در آن سردر یکی از رستورانهای معروف زنجیره ای نمایش داده می شود چند لحظه ای فیلم را به کمی رنگ و پس زمینه رنگی تبلیغاتی آن رستوران آغشته می کند!.
پ.ن:دو نقش کوتاه فراهانی و بهداد به اندازه گرفتن دو فروند سیمرغ بلورین نقش دوم امسال ارزش هنری و بازیگری دارند و البته پولاد هم به گرفتن سیمرغ نقش اول بسیار نزدیک شده است!.
