قربانیان جهل بشری از ایفیژنی تا اسماعیل

در طبقه بندی روایات و داستانهایی که در کتابهای مقدس عهد عتیق و جدید آورده شده اند ,سه دسته اصلی شامل داستانهای مربوط به خلقت, افسانه هایی بر اساس شخصیتهای حقیقی-اسطوره و مضامینی با محوریت رستاخیز وآخر الزمان قابل تشخیص هستند.
داستان ابراهیم نبی و قربانی کردن فرزندش نیز از جمله داستانهایی است که در همان رده دوم یا افسانه هایی از شخصیتهایی در هاله حقیقت و اسطوره قرار می گیرد.شباهت بی چون وچرای بسیاری از این داستانها با اسطوره های یونانی و رومی یا دنباله ای بر روایات مذهبی متاخرین به این حقیقت دامن می زند که بشر پیوسته به دنبال روشن کردن زوایای ناشناخته و تاریکی است که در دوره ای پیش از خود با هیبیتی واژگونه مطرح بوده است...
نگاهی به دو داستان ابراهیم نبی و پسرش اسماعیل یا به روایت انجیل اسحاق در مقایسه با اسطوره شاه آگامنون و دخترش ایفیژنی و اقدام هر دو والد برای قربانی کردن فرزندان دلبندشان و سپس پدیدار شدن موجود دیگری که به جای فرزندان در آستانه قربانی (گوسفند-گوزن ماده) , فقط در نیات شرح داده شده متفاوتند که در یکی که از لحاظ تاریخی قدیمی تر است شاه آگامنون به سودای دستیابی به قدرت باد (نشانه ای کامل از اعتقادات پیش از مذهب و باور اساطیر طبیعی)قربانی می کند و در قضیه ابراهیم که حداقل از لحاظ روایی به دوران عهد جدید مربوط است سرسپردگی به حکم الهی و نهایت توکل و ایمان(دوران پس از مذهب) به قربانی می پردازد.
نظاره شباهت این دو داستان به قلم نقاشان اروپایی نیز خالی از لطف نیست:

The Sacrifice of Isaac; Andrea MANTEGNA; 1495; oil on canvas; Kunsthistorisches Museum; Vienna, Austria.

The Sacrifice of Iphigenia; Jean Bernard RESTOUT; c. 1760 ; oil on canvas; Musée Georges de LA TOUR, Vic-sur-Seille, France.

پ.ن: اگر باورهای امروز بشریت فقط روایات جدیدی از همه آنچه که بشر نخستین اول بار با آنها روبرو شده است باشد,پس باید به دنبال نظریه تکامل دیدگاه نیز بود و این بار به داروین متفاوتی نیاز داریم!.

پ.ن:رسم قربانی کردن بی شک یک آیین پیش از مذهب و متعلق به دورانی قبل از اعتقادات مذهبی است و یکی از مشترکات یافته های باستانشناسی در سراسر کره خاکی است.