تقدس نچسب Saints and Soldiers

آمریکایی ها بیشتر از همه ملتها سلاح تولید می کنند,بیش از همه کشورها در جنگهای استقلال آمریکا تا خاورمیانه هزاره سوم جنگیده اند و به احتمال زیاد بیش از همه در کشتارهای بزرگ جهان نقش داشته اند ولی این باعث نمی شود که وقتی که سینماگران مستقل آنها فیلم جنگی می سازند از سربازان و جنگاورانشان چهره ای قدیس ماب تحویل تماشاچی دهند!. فیلمی مانند "قدیسان و سربازان" به درستی نشان می دهد که چهره جنگ سخیف و دهشتناک است و چیزی برای دوست داشتن,عزیز شمردن و یا گرامی داشتن در آن وجود ندارد, بلکه این انسانها هستند که در روزگار سختی نیز می توانند به حیوان بدل نشوند و یا در موقعیتهای خطیر غیرمنتظره رفتار کنند که لزوماً آن موقعیت خطیر می تواند شرایط جنگی هم نباشد و این انسان است که محور همه اتفاقات و رویدادهای جهان است و همه اتفاقات خوب و بد فقط در پیرامون انسانیت و ددمنشی شکل می گیرد!.
پ.ن:دیدن فیلم Saints and Soldiers را برای همه آنهایی که سالها است از فیلم جنگی ساختن در کشورمان نان می خورند توصیه می کنم شاید که مقبول افتد و صفت مقدس را از پیشوند آن بردارند!.
پ.ن: چارچوب سینمایی قرص و محکم, تدوین و صحنه هایی از یک قتل عام تاریخی اسرای امریکایی و سپس سفری در پشت خطوط دشمن در نهایت به ساخت فیلم سرگرم کننده ای تبدیل شده است ولی صحنه هایی که خلبان انگلیسی در دادن یک نخ سیگار به یک سرباز امریکایی امساک کرده و سپس در حین تیر خوردن همان سرباز تلاش می کند که سیگار را در لبهای نیمه جان او بگیراند طیف دردناکی از سیاهی,سپیدی و خاکستری مداری انسان زمینی را نقش می زند...
پ.ن: فیلم از حضور ستاره های هالیوودی بی بهره است ولی کورسوی تفکر انسانی در آن به مراتب از ستاره ها بیشتر می درخشد.