اجتناب از وضعیت Locked-in syndrome
بعضی آدمها به هیچ وجه نمی توانند خودشان را ابراز کنند, یاد نگرفته اند که آنچه در درونشان می گذرد را بیان کنند و بعضی دیگر برای بعضی لحظات به این درد دچار می شوند و از ابراز لحظه ای خودشان عاجز می شوند...
در این دنیای عجیب و غریب بیماریهایی نیز یافت می شود که همچین بلایی را سر آدم می آورد و آدم زنده زنده در درون خودش حبس می شود و گویی دیگر هیچ فرصتی برای گفتن آنچه در درون دارد برای وی پیش نخواهد آمد. بیماری Locked-in syndrome و ضایعه مغزی که در اثر آن حادث می شود به نوعی افلیج بدل می شود که مبتلا به آن فقط در بعضی مواقع قادر خواهد بود از طریق چشمها و کد سازی با پلک زدن با اطرافش ارتباط برقرار سازد.
همانطور که حدس زده اید این وضعیت بغرنج از فیلمی فرانسوی_آمریکایی که شرح حال نویسنده ای مبتلا به همین وضعیت است به وبلاگ من راه یافته است! و تصور اینکه بسیاری از آدمهای توسعه نیافته جهان ما به کمی تا قسمتی از همین سندرم مبتلا هستند باعث شد تا فیلم The Diving Bell and the Butterfly (French : Le scaphandre et le papillon)را نیز معرفی کنم!.
فیلم محصول مشترک فرانسه و امریکا در سال 2007 و شرح حال واقعی Jean-Dominique Bauby نویسنده نشریه معروف مد Elle که در سن 42 سالگی به این سندرم متلا می شود و شرح وضعیت اسفبارش را از همان طریق پلک زدن به مترجم ویژه اش انتقال می دهد.
درک لحظات غیرقابل تصور یک افلیج با این مشخصات و نگاهی که وی می تواند به دنیای بیرون خود داشته باشد و درک این واقعیت که باید قبل از گرفتاری در چنین مخمصه ای به همه اطرافیان و دنیای پیرامون عشق و احساساتتان را عرضه کنید, کمترین حسی است که در پایان فیلم با شما خواهد ماند. نکته جالب توجه دیگر این است که کتابی که ژان به این طریق تالیف کرده شامل ملغمه ای از تصورات , رویاها و احساسات واقعی اش بوده که در هم آمیخته است.
پ.ن: فیلم در سال 2007 کوله باری از جوایز معتبر سینمایی را جارو کرده است و بازیگر نقش اصلی با ایفای نقش افلیج قفل شده در حصار تن از بهترین نمونه های بازی زیرپوستی و فقط ایفای نقش با یک چشم است!!.
پ.ن:فیلم با همه وجود فرانسوی است و دوربین و تصویر لحظه ای شما را در یادآوری آن تنها نمی گذارند!.
پ.ن: ایفای نقش کوتاهی توسط ماکس فون سیدو و هنرمندی این پیرمرد 81 ساله که در زمان ایفای نقش 78 سال داشته است نیز از لحظات زیبای فیلم است.
در این دنیای عجیب و غریب بیماریهایی نیز یافت می شود که همچین بلایی را سر آدم می آورد و آدم زنده زنده در درون خودش حبس می شود و گویی دیگر هیچ فرصتی برای گفتن آنچه در درون دارد برای وی پیش نخواهد آمد. بیماری Locked-in syndrome و ضایعه مغزی که در اثر آن حادث می شود به نوعی افلیج بدل می شود که مبتلا به آن فقط در بعضی مواقع قادر خواهد بود از طریق چشمها و کد سازی با پلک زدن با اطرافش ارتباط برقرار سازد.
همانطور که حدس زده اید این وضعیت بغرنج از فیلمی فرانسوی_آمریکایی که شرح حال نویسنده ای مبتلا به همین وضعیت است به وبلاگ من راه یافته است! و تصور اینکه بسیاری از آدمهای توسعه نیافته جهان ما به کمی تا قسمتی از همین سندرم مبتلا هستند باعث شد تا فیلم The Diving Bell and the Butterfly (French : Le scaphandre et le papillon)را نیز معرفی کنم!.
فیلم محصول مشترک فرانسه و امریکا در سال 2007 و شرح حال واقعی Jean-Dominique Bauby نویسنده نشریه معروف مد Elle که در سن 42 سالگی به این سندرم متلا می شود و شرح وضعیت اسفبارش را از همان طریق پلک زدن به مترجم ویژه اش انتقال می دهد.
درک لحظات غیرقابل تصور یک افلیج با این مشخصات و نگاهی که وی می تواند به دنیای بیرون خود داشته باشد و درک این واقعیت که باید قبل از گرفتاری در چنین مخمصه ای به همه اطرافیان و دنیای پیرامون عشق و احساساتتان را عرضه کنید, کمترین حسی است که در پایان فیلم با شما خواهد ماند. نکته جالب توجه دیگر این است که کتابی که ژان به این طریق تالیف کرده شامل ملغمه ای از تصورات , رویاها و احساسات واقعی اش بوده که در هم آمیخته است.
پ.ن: فیلم در سال 2007 کوله باری از جوایز معتبر سینمایی را جارو کرده است و بازیگر نقش اصلی با ایفای نقش افلیج قفل شده در حصار تن از بهترین نمونه های بازی زیرپوستی و فقط ایفای نقش با یک چشم است!!.
پ.ن:فیلم با همه وجود فرانسوی است و دوربین و تصویر لحظه ای شما را در یادآوری آن تنها نمی گذارند!.
پ.ن: ایفای نقش کوتاهی توسط ماکس فون سیدو و هنرمندی این پیرمرد 81 ساله که در زمان ایفای نقش 78 سال داشته است نیز از لحظات زیبای فیلم است.
