بلوغ دولتها و المپيك

يك گروه از كودكان را در نظربگيريد كه به اتفاق به اردويي تفريحي-گردشي در نقاط دوردست مي روند وقرار است در آنجا ساعتهاي خوشي را با يكديگر گذرانده و دوستيها واوقات دلپذيري را تجربه كنند.ناگهان با بعضي از آنها تماس گرفته مي شود و خبردار مي شوند كه والدين بعضي از آنها با يكديگر اختلافي پيدا كره اند و به سمت نزاع و خصومت مي روند،تكليف اين كودكان و احساس پاك ولحظاتي كه قرار است در صلح ودوستي با هم طي كنند ،چيست؟؟.
اگرجامعه متمدن و بالغ شده باشد،علي الاصول آن والدين اصلاً نبايد خصومتهايشان را تا حد كودكانشان توزيع كنند و از آن مهمتر اصلاً نبايد خصومت از سطح گفتگو خارج گردد.آنچه درالمپيك بين تيمهاي روسيه و گرجستان اتفاق افتاده نمونه اي ازمثال بالا است كه خوشبختانه متمدنانه پيش رفته است!!.ولي هر چه به عقب باز مي گردم به ياد نمي آورم براي كدامين خصومت يا غائله مرزي يا منافع مشترك ورزشكاران ما سالهاست از بخت خود چشم مي پوشند و رقابت ورزشي رابه منازعه سياسي مي فروشند!.آيا فرصت بلوغ دولت نامردان ما فرا نرسيده است؟؟!.
پ.ن: محمد عليرضايي به هر دليلي اولين بخت شناي المپيك براي ايران بود و...