بعد از مرگ سهراب

پاداش سکوت مازیار میری بر خلاف نقدهایی که از آن خوانده ام,شکواییه ای است از طرف اهل جنگ و شاید هم از زیر خروارها خاک در اعتراض به آنانی که سبب ساز جنگها هستند...
اکبر منافی جزء معدود کسانی است که سالیان درازی است با هیولای مخوف حماقتهای جنگ از درون مبارزه می کند و تصمیم گرفته است پیشقدم شود و به مجازاتی تن دهد که به گمان وی در دل تصمیمی که در طی نبرد گرفته است نهفته است,باقی سکانسهای فیلم نسبت به فیلمهای ژانر جنگی ایرانی چیزی فزونتر ندارد!.
پ.ن: نوبت مجرمان اصلی جنگ افروزی کی فرا میرسد؟آیا آنها هم از درون با چیز سهمناکی درگیر هستند؟آیا عبرت می گیرند؟یا باز هم بر طبل جنگ می کوبند؟!!.