Sunday, December 5, 2010

مثل خود زندگی Please Give


بعضی فیلمها برای این ساخته می شوند که قصه ای را روایت نکنند!, فقط مثل یک دالان بلند طراحی می شوند که در طرفین آن سکانسهای متفاوتی به نمایش گذاشته می شود و شما همین طور که از درون این دالان قدم می زنید با چرخاندن سر به طرفین, لحظه های متفاوتی از زندگی را بدون هیچ تفسیر و تاویلی تماشا می کنید,بعضی از این لحظه ها شما را به فکر فرو می برند, بعضی باعث لبخند زدن خواهند شد و بعضی دیگر اشکتان را در خواهند آورد, در انتهای دالان تنها چیزی که با شما می ماند این احساس است که من بخشی از زندگی را زندگی کرده ام...
فیلم Please Giveیکی از همین فیلمهای بدون قصه است, شما از آسمان بین زندگی چند نفر آدم که تصادفاً همسایه یا متعامل هستند فرود می آیید, فیلم شامل دیالوگهای عمیق,صحنه های درام و جلوه های ویژه نیست و ریتم جذابی ندارد ولی لاکردار مثل خود خود زندگی است!, فقط کافی است یاد گرفته باشید که از زندگی همانطور که از اطرافتان می گذرد یاد بگیرید, آنوقت مسحور مضمون آن خواهید شد...
پ.ن:فیلم در ژانویه 2010 در ساندنس به نمایش درآمد و در مجموع فیلم تحسین شده ای است.
پ.ن:وقتی کمی دقت می کنم می بینم زندگی هم برای یاد گرفتن,لذت بردن یا غمگین شدن مهیا است فقط باید با همان شوق فیلم دیدن از خلال لحظاتش گذر کرد..

blog comments powered by Disqus
Template Designed by Douglas Bowman - Updated to New Blogger by: Blogger Team
Modified for 3-Column Layout by Hoctro, a little change by PThemes