از سادگی تا دینامیک زندگی
ساده گرفتن زندگی,ساده زیستی و خلاصه کردن دلمشغولی ها از آن شعارهایی است که سالها به دنبال آن هستم! ,ولی هرچه جلوتر می روم تازه می فهمم که ادعای بزرگی است و هر کسی را تاب قدم در این راه نهادن نیست...
گاهی فکر می کردم شاید همان مثال کوله پشتی است که همه بر دوش دارند و اقلامی که از آن بیرون می آوری و از آن صرفنظر میکنی بدون آنکه چیزی در زندگی ات دستخوش تلاطم شود و هر گاه به نقطه ای رسیدی که خود کوله پشتی را هم مشمول به کنار گذاشتن و باز هم به زندگی ادامه دادن, نمودی دیگر به انتهای ساده گی رسیدی ! , ولی یک ترانه فولکلوریک بختیاری با صدای گرم سیناسرلک هشیارم کرد که زندگی به اجزای تشکیل دهنده و سختی و نرمی راه وابسته نیست و شاید از نگاه یک عشایر کوچ نشین به دینامیک بودن آن ارتباط دارد, زندگی دینامیک از این لحاظ که همه اتفاقات و رویدادهای اطراف در سیستمی با تغییرات پیوسته رخ می دهد و شما بعنوان مرکز و هسته جریان زندگی نیز در تکاپوی بی توقف هستید, نسبت پویایی شما به اطرافتان می تواند شما را از وادی دلبستگی و اسارت اشیاء برهاند, در این ساختار هیچ واقعیت استاتیکی ارزش گذاری نمی شود یعنی فرصت حکٌ و ثبت پیدا نمی کند!...
پ.ن:ترانه مذکور از چند عنصر ساده بعنوان همه دنیای عشایر بختیاری نام می برد, تفنگ خوب, ولات (ولایت) خوب و اسب خوب البته با معیار بختیاری یکی دو سده پیش!,از آن جهت که بختیاری های تحصیل کرده این روزها در اقصی نقاط پیشرفته و تراز اول مملکت و فرنگ سکنی گزیده اند و شاید برای چنین ترانه ای آهی نیز از ته دل بکشند ولی دیگر اسیر زندگی مدرن شده اند...
پ.ن:عشایر بر پشت اسب با رمه گوسفند و ایل در گذر کوچ معنای دقیقی است از آن دینامیکی که مثال زدم, همه چیز در متن گذر و رفتن و رسیدن معنا دارد, انتهایی برای کوچ نیست, کوچ پایانی ندارد همانطور که فصول و زادن گوسفندان در تغییر و آمدن و شدن هستند.
پ.ن:در فرهنگ غربی هم ساده زیستی این روزها با مینیمالیسم در هم آمیخته, ولی گفتاری نغز به تفاوتهای آنچه واقعاً ساده برگذار کردن زندگی معنا می دهد با مینیمالیسم و سانتی مانتالیسم وب نشینها می پردازد...
گاهی فکر می کردم شاید همان مثال کوله پشتی است که همه بر دوش دارند و اقلامی که از آن بیرون می آوری و از آن صرفنظر میکنی بدون آنکه چیزی در زندگی ات دستخوش تلاطم شود و هر گاه به نقطه ای رسیدی که خود کوله پشتی را هم مشمول به کنار گذاشتن و باز هم به زندگی ادامه دادن, نمودی دیگر به انتهای ساده گی رسیدی ! , ولی یک ترانه فولکلوریک بختیاری با صدای گرم سیناسرلک هشیارم کرد که زندگی به اجزای تشکیل دهنده و سختی و نرمی راه وابسته نیست و شاید از نگاه یک عشایر کوچ نشین به دینامیک بودن آن ارتباط دارد, زندگی دینامیک از این لحاظ که همه اتفاقات و رویدادهای اطراف در سیستمی با تغییرات پیوسته رخ می دهد و شما بعنوان مرکز و هسته جریان زندگی نیز در تکاپوی بی توقف هستید, نسبت پویایی شما به اطرافتان می تواند شما را از وادی دلبستگی و اسارت اشیاء برهاند, در این ساختار هیچ واقعیت استاتیکی ارزش گذاری نمی شود یعنی فرصت حکٌ و ثبت پیدا نمی کند!...
پ.ن:ترانه مذکور از چند عنصر ساده بعنوان همه دنیای عشایر بختیاری نام می برد, تفنگ خوب, ولات (ولایت) خوب و اسب خوب البته با معیار بختیاری یکی دو سده پیش!,از آن جهت که بختیاری های تحصیل کرده این روزها در اقصی نقاط پیشرفته و تراز اول مملکت و فرنگ سکنی گزیده اند و شاید برای چنین ترانه ای آهی نیز از ته دل بکشند ولی دیگر اسیر زندگی مدرن شده اند...
پ.ن:عشایر بر پشت اسب با رمه گوسفند و ایل در گذر کوچ معنای دقیقی است از آن دینامیکی که مثال زدم, همه چیز در متن گذر و رفتن و رسیدن معنا دارد, انتهایی برای کوچ نیست, کوچ پایانی ندارد همانطور که فصول و زادن گوسفندان در تغییر و آمدن و شدن هستند.
پ.ن:در فرهنگ غربی هم ساده زیستی این روزها با مینیمالیسم در هم آمیخته, ولی گفتاری نغز به تفاوتهای آنچه واقعاً ساده برگذار کردن زندگی معنا می دهد با مینیمالیسم و سانتی مانتالیسم وب نشینها می پردازد...
It’s not about “inbox zero”.
It’s not about owning only 100 items.
It’s not about living in an empty house devoid of any personality at all.
It’s not about perfection.
It’s not about having a complicated system in place to deal with your email.
It’s not about buying a $1,000 “minimalist” watch when a $50 one will do fine.
It’s not about riding a bicycle with no gears or no brakes.
It’s not about claiming you are a minimalist who doesn’t even own a bed yet needing to crash at various friends’ houses every night.
It’s not about sitting in the dark under your only light bulb.
It’s not about bragging about how minimal your life is.
It’s not about owning only 100 items.
It’s not about living in an empty house devoid of any personality at all.
It’s not about perfection.
It’s not about having a complicated system in place to deal with your email.
It’s not about buying a $1,000 “minimalist” watch when a $50 one will do fine.
It’s not about riding a bicycle with no gears or no brakes.
It’s not about claiming you are a minimalist who doesn’t even own a bed yet needing to crash at various friends’ houses every night.
It’s not about sitting in the dark under your only light bulb.
It’s not about bragging about how minimal your life is.
