فيلم امريكايي كه نميخواهد هاليوودي باشد

سينماي امريكا روز به روز از هيبت هاليوودي اش بيشتر فاصله مي گيرد و ديگر اصلاً عجيب نيست كه در مراسم اسكار چندين فيلم مستقل مورد تحسين و تشويق آكادمي اسكار قرار بگيرند.فيلم The Fighter هم يكي از اين فيلمها است كه سعي كرده فاصله مطلوبي از فيلمهاي بوكسوري آمريكا گرفته و در يك قصه نسبتاً ساده، روايتي واقع گرايانه از تولد يك قهرمان كه ديگر سعي چنداني براي اسطوره سازي آمريكايي ندارد،ارائه مي دهد.
بازي كريستين بل به حق شايسته اسكاري بود كه برايش به ارمغان آورد و در مجموع فيلم مي توانست يك فيلم اروپايي و بويژه بريتانيايي خالص باشد!.فيلم قابليت توصيه به همه آنهايي كه بين سينماي اروپا و مستقل آمريكا در رفت و آمد هستند را داشته و جهت تبليغات ستاد مبارزه با مواد مخدر وطني هم شديداً توصيه مي شود!.
پ.ن: بازي مليسا لئو را اولين بار در 21 گرم و بعد در رودخانه يخزده ديده بودم و تيپ بازي هايش ساخته شده براي نمايش زنان طبقه پايين آمريكايي و هيچ عجيب نبود كه در مراسم اسكار هم كنترل ادبيات واژگانش از كف رفت و آن گاف منجر به توضيح و عذرخواهي آكادمي اسكار را پيش آورد!.