هندوستانی که در فیلمهای هندی ندیده اید

زاغه نشین میلیونر را فقط کسانی با همه وجود حس می کنند که با صحنه های فیلم و زندگی جماعت فقیر و اکثریت حاشیه نشین شهرهای بزرگ هند از نزدیک رویرو شده باشند!, فیلم ریتمی تند و مورد پسند جماعت هالیوود دارد ولی به طرز باور نکردنی با واقعیتهای هند همخوانی دارد!. شاید سنین 14-15سالگی زمان مناسبی برای عمیق دیدن نباشد ولی مطئن هستم که آنچه نیز دیده می شود تا اعماق روح و جان رسوخ می کند, من در چنین سنینی دهلی, بمبئی, آگرا و قطارهای لکنته اش را باسیل جمعیت فقیر آن که داشتن یک رادیو و دوباتری, یک کف دست نان چوپاتی و خوراکهای روزمره و ارزانقیمت تمام زندگی یک هندی را تشکیل می داد کاملاً به یاد دارم و فکر می کنم شاید خود هندی ها, حتی کارگردانان مولفشان نیز به این بی پردگی به زیرجلد هندوستان و شبه قاره نخیزیده اند!!.بخش دیگر فیلم که روند داستان را بسیار جذاب کرده تمام بدبختیهای یک جوان است که به ردیف سوالات یک مسابقه معلومات عمومی ترتیب یافته و این جوان بایستی با زیر ورو کردن خاطرات اندوهگین کننده اش به دنبال پول لعنتی جایزه مسابقه باشد...

پ.ن: روایت جانبی جنگ همیشگی 72ملت و مذاهب هندی نیز بسیار پررنگ و در فاصله کوتاهی مطرح می شود و قشنگترین تک گویی جمال که شکایت می کرد راما و الله مادرش را ازاو گرفته اند...