فهم سناریوهای آینده با تمرکز بر درک مطالبات مردمی
جهان به محلی برای ابداء و نوآوری به منظور بقاء تبدیل شده است، سمت و سوی پویایی و توسعه از یک کسب و کار کوچک تا داعیه سروری و سرآمدی در جهان با تقریب شگفت انگیزی به سمت درک صحیح جایگاه مردم همگرایی و همسویی دارد.
اگر فن آوری در قرن بیستم موتور جهنده جوامع پیشرو محسوب می شد، در قرن بیست و یکم سایه سنگین چالشی تفکر برانگیز تکنولوژی را عقب زده و پرسش محوری هزاره سوم را رقم می زند......
مقدمه بالا در پی جمع آوری عناوین و سر تیترهای سناریوهای 2015تا2025میلادی چندین کمپانی و بخشهای دولتی کشورهای توسعه یافته به نظرم رسید، اگرچه اهداف توسعه ای و منفعت طلبی باور اساسی این سناریوها است ولی تمرکز بر موضوع مردم ونه به عنوان مصرف کنندگان و مشتریان بلکه بر مردمی که در هزاره سوم تصمیم خواهند گرفت، به قدری اهمیت داشته که پرسش محوری تمامی این سناریوها باشد،روشهای بازاریابی و بازار گردانی متحول شده و به سمت مطالعات مردم شناسی و جامعه شناسی هدف گیری خواهند شد(دوستانی که تخصصشون پژوهشهای اجتماعی هست به چشم یک فرصت بینظیر قضیه رو دنبال کنند!!).
به طور نمونه کمپانیهای نوکیا،شل و آژانس مرکزی اطلاعات ایالات متحده با سه رویکرد متفاوت به آینده سناریوهایی را در بازه زمانی که در بالا اشاره شد تهیه کردند،هدف مشترک کارفرمایان تهیه این سناریوها، سرآمدی در مقیاس جهانی است.
نوکیا بر ارتباطات،شل بر انرژی و CIAبر آقایی ایالت متحده تاکید دارد ولی هرسه به پرسشی محوری رسیده اند که به هیچ روی و روش قابل اجتناب یا دور زدن نیست!
People Will Decide!(CIA)
People shape the future!(Shell)
Putting people first!(NOKIA)
اگر چه اندیشمندانی که به تهیه سناریو میپردازند از بررسی و تحلیل آرای دیگران غافل نیستند ولی در تهیه سناریو همواره براین عقیده پافشاری می شود که نسخه هیچ دو بیماری مانند هم نیست،پس چگونه می شود که روح و سرشت چند سناریو چنین با یکدیگر عجین و آمیخته اند؟؟؟
حقایق همگرایی نابی در عرصه جهانی دارند......
بررسی روند مطالبات مردمی از کشورهای کاملاً توسعه یافته بعنوان کارفرمایان جهانی تا کشورهای در حال توسعه و توسعه نیافته بعنوان کارگران جهانی!به این نکته پا می فشارد که روند جهانی شدن و آزادیخواهی بر پذیرش و تولید و سرمایه گذاری حول فن آوریهای نوین بعنوان منبع درآمدهای جوامع دانش محور تاثیری همه جانبه دارد..
نافهمی و عدم پذیرش چنین حقایقی به ظهور سیستمهای توتالیتر و کاهش درآمدهای سرانه و ارزش سهام و نهایتاً نارضایتی عامه مردم تبدیل خواهد شد و توسعه نیافتگی را مزمن خواهد کرد.
شاید درک مطالبات مردمی و شناخت و درمان اعتراضات گسترده جوانان، زنان و اندیشمندان راه کوتاه و کم هزینه ای برای ساخت آینده باشد،شاید بر خلاف آنچه دیکتاتورها باور دارند،یک قدم به عقب در واقع چندین گام به جلو و به سوی آینده باشد......
