تعامل کسب و کار و محیط زیست امکان پذیر خواهد بود اگر...
به نقل از نشریه گاردیان در فوریه 2007 ،دیوید میلیباند( David Miliband) از سازمان محیط زیست بریتانیا پیشنهاد کرد تا تولید کنندگان موادغذایی برای اطلاع مصرف کنندگان از میزان آلایندگی محصول مورد مصرفشان از لحاظ انتشار ترکیبات کربن(دی اکسید،منو اکسید،...) برچسبی را تهیه کنند تا مصرف کننده بتواند به درستی در مورد مصرف کالایی که خطرات زیانباری برای محیط زیست دارد تصمیم بگیرد،این بر چسب بایستی بر تمامی محصولات غذایی که در بریتانیا به فروش می رسند، موجود باشد.بدین منظور شرکتی از طرف دولت بریتانیا به صورت کاملاً مستقل و در جایگاه شخص ثالث برای اندازه گیری و اعطای برچسب آلایندگی محصول سرمایه گذاری و آغاز بکار کرده است.
از این طریق تولید کننده در منگنه ای رقابتی برای برآورده ساختن نیاز مشتری و رقابت با سایر تولید کنندگانی که از فن آوریهای سبز و محصولات تولیدی دوستدار طبیعت بهره می برند،قرار گرفته و دو راه بیشتر باقی نخواهد ماند،اول تغییر ساختاری فن آوری مورد استفاده
برای رسیدن به نیاز مشتری و دومی ترک کسب و کار و ایجاد فضای بازتری برای رقبای سبز!!
استراتژیهای کسب و کار در آینده ای نه چندان دور به سمتی حرکت خواهند کرد که سود کسب و کار و منافع جامعه خصوصاً از طریق لحاظ کردن سیاستهای دوستدار محیط زیست همزمان متصور باشد و واگرایی صنعت و محیط زیست به حداقل برسد،اگرچه رسیدن به دیدگاههای این چنینی نیاز به زیرساختهای متعدی دارد ولی هشداری جدی به صنایع بزرگ کشور است که مدیریت مصرف انرژی و ممیزی انرژی و آلایندگی محیط زیست را جدی بگیرند،با صرف بخش اندکی از بودجه های کلانی که معلوم نیست چگونه ذوب میشوند!!، میتوان حداقل در دو بخش نفت و نیرو ممیزی انرژی و آلاینده های هوا را برای تعیین نقاط خطرناک و تدوین برنامه های بهبود به انجام رساند،فردا دیر است همین الان باید برای فردا فکری کرد.
پ.ن: سوژه مطلب بالا از طریق یک وبلاگنویس فیوچریست که بحث تاثیر برچسبهای و نشانه های اطلاعاتی خام بر تصمیم سازی را مطرح کرده بود،به نظرم جالب آمد.
