استعداد جهت یابی یا سامانه های GIS ؟
جهت یابی و تشخیص دقیق موقعیت مکانی , توانایی منحصر به راهنمایان کاروانهای باستانی و بلدهای راه در عهد قدیم بوده است که با توجه به کمبود نقشه, راه های ارتباطی و فضاهای بسیار بزرگ خالی از سکنه در بیرون نواحی مسکونی بشر, نیاز به افرادی از این دست بسیار محسوس بوده است.
استفاده همزمان از نقشه, عوارض زمین, جهت یابی با ستاره گان و مسیر طلوع تا غروب خورشید, مقایسه سایه جسم با خود جسم و بلاخره استعداد جهت یابی در بعضی اشخاص مجموعه ای را تشکیل می داده که از زمانهای قدیم ارتشها بعنوان اولین مشتریان پرو پاقرص و بعدها در دوران صنعتی, حکومتها و صنایع به آن محتاج شده و علوم مرتبط با آن را گسترش دادند, این داستان تا عهد GIS و سامانه های راهیاب رایانه ای اتومبیلها توسعه یافته و می رود تا تمام اطلاعات جهانی را به برچسبهای جغرافیایی مجهز سازد.
مطالعه بر سیستمهای ناوبری که مورد استفاده انسان هزاره سوم قرار گرفته است, نشان می دهد که علیرغم پردازش یکسان سیستمها و خروجی یکسان برای استفاده همه کاربرها, میزان برداشت و نوع استفاده کاربران از شخص به شخص تفاوت معناداری دارد!.
با توجه به عمومیت یافتن استفاده از سیستمهای ناوبری و نیاز عمومی به نقشه خوانی برای همه کسانی که برای طی طریق روزانه نیازمند رسیدن از نقطه الف به ب می باشند, تسلط برای جهتهای کلاسیک (راست و چپ),جهتهای پیرامونی (زیر,بالا,پشت,جلو و بین) و جهتهای قطب نما (شمال,جنوب,شرق و غرب و جهتهای خرد آن) بسیار ضروری به نظر می رسد.
پ.ن: اگرچه مهندسین رشته هایی چون عمران, برق, مکانیک و شیمی و رشته های وابسته ارتباط مستقیمی با نقشه خوانی و درک درست از جهت و موقعیت قرار گرفتن یک تجهیز یا ابنیه برای آدرس دهی فنی دقیق دارند ولی آموزش جهت یابی صحیح در دروس دانشگاهی ایران پیشبینی نشده است, بسیاری از نقشه های تهیه شده توسط بخشهای فنی در ایران دچار همین نقص ضمنی از برداشت صحیح از جهتهای راهبردی هستند.
پ.ن:فقر اطلاعاتی و سیگنالی کتمان ناپذیز محیطهای دست ساز ایرانی و نبود حداقلهای آن و عدم تکافوی تابلوهای نشان دهنده جهت و آدرس در این تعطیلات نوروزی, ایرانیهای آموزش ندیده را با اهمال و مصرف بی رویه سوخت روبرو کرده بود, بسیاری از گره های ترافیکی در شهرهای مسافرپذیر در اثر همین نا آگاهی های ناشی از آموزش ندیدن بوده است.
پ.ن:تجربه شخصی من برای درک بهتر موقعیت مکانی آدرس, مبتنی بر استفاده از نقشه های هوایی گوگل و فهم دقیق جهتهای اصلی در مکان است. توجه دقیق به عوارضی چون کوه, تپه و فاصله از دریا یا رودخانه و نشانه هایی که به راحتی قابل تعویض یا تغییر دست ساز بشر نباشند و تمرین بر تقویت حافظه تصویری از مکان, مغازه و فروشگاه ها بسیار کارساز می باشد.
پ.ن: در مشاغل فرایندی نفت, در همان مراحل آغازین کار در واحدهای عملیاتی,کارآموز بایستی تمامی مسیرهای فرایندی را از مرز واحد تا محل ورود به ظروف و مبدلها و برجها دنبال کرده و تمامی اتصالات و تجهیزات مسیر را به حافظه بسپرد و از این طریق برای شرایط ویژه و اضطراری واحد خود را از پیش آماده نماید که آن را اصطلاحاً Line-Up می نامند.در این روش اضافه بر شماره و جهت های قطب نمایی و جهتهای پیرامونی, ورود یا خروج از نقطه مورد نظر نیز باید به حافظه سپرده شود.
استفاده همزمان از نقشه, عوارض زمین, جهت یابی با ستاره گان و مسیر طلوع تا غروب خورشید, مقایسه سایه جسم با خود جسم و بلاخره استعداد جهت یابی در بعضی اشخاص مجموعه ای را تشکیل می داده که از زمانهای قدیم ارتشها بعنوان اولین مشتریان پرو پاقرص و بعدها در دوران صنعتی, حکومتها و صنایع به آن محتاج شده و علوم مرتبط با آن را گسترش دادند, این داستان تا عهد GIS و سامانه های راهیاب رایانه ای اتومبیلها توسعه یافته و می رود تا تمام اطلاعات جهانی را به برچسبهای جغرافیایی مجهز سازد.
مطالعه بر سیستمهای ناوبری که مورد استفاده انسان هزاره سوم قرار گرفته است, نشان می دهد که علیرغم پردازش یکسان سیستمها و خروجی یکسان برای استفاده همه کاربرها, میزان برداشت و نوع استفاده کاربران از شخص به شخص تفاوت معناداری دارد!.
با توجه به عمومیت یافتن استفاده از سیستمهای ناوبری و نیاز عمومی به نقشه خوانی برای همه کسانی که برای طی طریق روزانه نیازمند رسیدن از نقطه الف به ب می باشند, تسلط برای جهتهای کلاسیک (راست و چپ),جهتهای پیرامونی (زیر,بالا,پشت,جلو و بین) و جهتهای قطب نما (شمال,جنوب,شرق و غرب و جهتهای خرد آن) بسیار ضروری به نظر می رسد.
پ.ن: اگرچه مهندسین رشته هایی چون عمران, برق, مکانیک و شیمی و رشته های وابسته ارتباط مستقیمی با نقشه خوانی و درک درست از جهت و موقعیت قرار گرفتن یک تجهیز یا ابنیه برای آدرس دهی فنی دقیق دارند ولی آموزش جهت یابی صحیح در دروس دانشگاهی ایران پیشبینی نشده است, بسیاری از نقشه های تهیه شده توسط بخشهای فنی در ایران دچار همین نقص ضمنی از برداشت صحیح از جهتهای راهبردی هستند.
پ.ن:فقر اطلاعاتی و سیگنالی کتمان ناپذیز محیطهای دست ساز ایرانی و نبود حداقلهای آن و عدم تکافوی تابلوهای نشان دهنده جهت و آدرس در این تعطیلات نوروزی, ایرانیهای آموزش ندیده را با اهمال و مصرف بی رویه سوخت روبرو کرده بود, بسیاری از گره های ترافیکی در شهرهای مسافرپذیر در اثر همین نا آگاهی های ناشی از آموزش ندیدن بوده است.
پ.ن:تجربه شخصی من برای درک بهتر موقعیت مکانی آدرس, مبتنی بر استفاده از نقشه های هوایی گوگل و فهم دقیق جهتهای اصلی در مکان است. توجه دقیق به عوارضی چون کوه, تپه و فاصله از دریا یا رودخانه و نشانه هایی که به راحتی قابل تعویض یا تغییر دست ساز بشر نباشند و تمرین بر تقویت حافظه تصویری از مکان, مغازه و فروشگاه ها بسیار کارساز می باشد.
پ.ن: در مشاغل فرایندی نفت, در همان مراحل آغازین کار در واحدهای عملیاتی,کارآموز بایستی تمامی مسیرهای فرایندی را از مرز واحد تا محل ورود به ظروف و مبدلها و برجها دنبال کرده و تمامی اتصالات و تجهیزات مسیر را به حافظه بسپرد و از این طریق برای شرایط ویژه و اضطراری واحد خود را از پیش آماده نماید که آن را اصطلاحاً Line-Up می نامند.در این روش اضافه بر شماره و جهت های قطب نمایی و جهتهای پیرامونی, ورود یا خروج از نقطه مورد نظر نیز باید به حافظه سپرده شود.
