سرزمین آفتاب تابان-قسمت هشتم
این دومین کشور عضو جبهه متحد جنگ جهانی دوم است که به آن مسافرت می کنم و در هردو کشور نمادهایی برای زدودن خاطره جنگ ستیزی آن کشورها و به گونه ای مظلوم نمایی به طور آشکاری به چشم می خورد. هیروشیما بعنوان نماد اولین شهر جهان که در آن بشر برای اولین بار قدرت مهیب و ویرانگر بمب اتمی در آن را تجربه کرده و یکی از مقصدهایی است که ژاپنیها حتماً شما را برای رفتن به آنجا تشویق می کنند...
نابودی مطلق در سحرگاه 6 آگوست 1945 در ساعت 8 و 15 دقیقه صبح,تنها واژه ای است که می تواند این فاجعه را توصیف کند. انفجار بمب 'Little Boy' در ارتفاع 600 متری بالای ساختمان و پارکی که امروزه با نام یادمان صلح هیروشیما شناخته می شود درهمان لحظات اول بیش از 70 هزار کشته و مفقودالاثر با سوختگی ها و جراحتهای بی سابقه ای که در شعاع 500 متری اطراف محل انفجار دمایی بیش از 3000 درجه سانتیگراد ایجاد کرده بوده است از خود به جا می گذارد, این آمار با احتساب تمام اثرات ژنتیکی در نسلهای بعد و معلولیتهای بیشمار و آثار بالقوه تشعشع رادیواکتیو بیش از 270 هزار نفر قربانی تقدیم بشریت صلح دوست! نموده است.
درمحل پارک یادمان صلح چندین نماد متاثر کننده شامل یادمان چندهزار دانش آموز کشته شده در سنین اواخر مقاطع ابتدایی و راهنمایی که در غیاب بزرگترها بعنوان نیروی کار در نزدیکی محل انفجار حضور داشتند, یادمان ساختمان نمایشگاه و موزه بازرگانی شهر که در فاصله 160 متری محل انفجار قرار داشته و همه سکنه آن تقریباً ناپدید شده اند و یادمان دخترک دوساله ژاپنی ساداکو که با ابتلا به سرطان خون ناشی از اثرات رادیواکتیویته انفجار پس از 10 سال دست و پنجه نرم کردن با بیماری و ساخت بیش از 1000 پرنده کاغذی به شیوه سنتی اریگامی در سن 12 سالگی قربانی حماقتهای بشری گردید از جاهایی است که برای هیچ کس تاب دیدن و اشک نریختن باقی نمی گذارد.
امروزه ساخت این پرنده های رنگی و هدیه کردن رشته های طویلی از آنها به یادمان ساداکو و دانش آموزان قربانی در واقعه هیروشما به نمادی برای مبارزه با جنگ و امید به صلح پایدار جهانی تبدیل شده است.در این پارک ساعتی معروف به ساعت صلح نیز وجود دارد که هر روز صبح راس ساعت 8:15 دقیقه انفجار اتمی را در خاطره ها زنده می کند.با توجه به تجربه نابودی این شهر,مجموعه بسیار گسترده ای بعنوان زیرزمینهای متصل به یکدیگر برای دسترسی به همه نقاط مرکزی شهر و مترو ,شهری زیرزمینی پدید آورده است.
پ.ن:هیروشیما دارای خوراکی بسیار معروف با نامOkonomiyaki است که نوعی پیتزای ژاپنی با انواع مخلفات دریایی,رشته فرنگی و تخم مرغ آماده می شود,تجربه یکبار در هیروشما بودن با یکبار خوردن این غذا مکمل یکدیگر هستند.
پ.ن:یکی از مهمترین بخشهای این یادمان, موزه ای است که به بقایای انفجار و ماکتهایی که به بازسازی تصاویر و لحظاتی از فاجعه می پردازند تعلق دارد. در این موزه و فیلمهایی که به نمایش در می آیند فقط صحبت از لحظه انفجار بمب و خسارتهای آن است که البته قابل لاپوشانی وانکار نیست ولی تنها نکته گمشده که هیچ یک از ژاپنیها در موزه و راهنما و همراهان ما نیز نتوانستند برای آن پاسخی بیابند عدم پاسخگویی و عذرخواهی امپراطور وقت ژاپن و دولتمردان مسئول در ورود به جنگ جهانی دوم و ایفای نقش متحد آلمان برای فتح جهان بود!, من انتظار داشتم که این پرسش مشترک همه مردمانی باشد که بسیار مسئولیت پذیر بوده و در ازای اشتباهاتشان حتی حاضر هستند برای جبران جانشان را نیز فدا کنند.به بیان دیگر هیچکس حاصر نبود حتی یک لحظه به این فکر کند که چرا پیش از فاجعه ای چون هیروشما ژاپن می بایست وارد چنین جنگ خانمانسوزی شده باشد!.
پ.:در عکس ها مقایسه شهر هیروشیما قبل و بعد از انفجار بمب را خواهید دید و همچنین ساعت مچی که در لحظه انفجار و ناشی از شوک موج انفجار در ساعت 8:15 دقیقه متوقف مانده است,گویی زمان و جهان در بهت حادثه از حرکت باز ایستاده اند...
نابودی مطلق در سحرگاه 6 آگوست 1945 در ساعت 8 و 15 دقیقه صبح,تنها واژه ای است که می تواند این فاجعه را توصیف کند. انفجار بمب 'Little Boy' در ارتفاع 600 متری بالای ساختمان و پارکی که امروزه با نام یادمان صلح هیروشیما شناخته می شود درهمان لحظات اول بیش از 70 هزار کشته و مفقودالاثر با سوختگی ها و جراحتهای بی سابقه ای که در شعاع 500 متری اطراف محل انفجار دمایی بیش از 3000 درجه سانتیگراد ایجاد کرده بوده است از خود به جا می گذارد, این آمار با احتساب تمام اثرات ژنتیکی در نسلهای بعد و معلولیتهای بیشمار و آثار بالقوه تشعشع رادیواکتیو بیش از 270 هزار نفر قربانی تقدیم بشریت صلح دوست! نموده است.
درمحل پارک یادمان صلح چندین نماد متاثر کننده شامل یادمان چندهزار دانش آموز کشته شده در سنین اواخر مقاطع ابتدایی و راهنمایی که در غیاب بزرگترها بعنوان نیروی کار در نزدیکی محل انفجار حضور داشتند, یادمان ساختمان نمایشگاه و موزه بازرگانی شهر که در فاصله 160 متری محل انفجار قرار داشته و همه سکنه آن تقریباً ناپدید شده اند و یادمان دخترک دوساله ژاپنی ساداکو که با ابتلا به سرطان خون ناشی از اثرات رادیواکتیویته انفجار پس از 10 سال دست و پنجه نرم کردن با بیماری و ساخت بیش از 1000 پرنده کاغذی به شیوه سنتی اریگامی در سن 12 سالگی قربانی حماقتهای بشری گردید از جاهایی است که برای هیچ کس تاب دیدن و اشک نریختن باقی نمی گذارد.
امروزه ساخت این پرنده های رنگی و هدیه کردن رشته های طویلی از آنها به یادمان ساداکو و دانش آموزان قربانی در واقعه هیروشما به نمادی برای مبارزه با جنگ و امید به صلح پایدار جهانی تبدیل شده است.در این پارک ساعتی معروف به ساعت صلح نیز وجود دارد که هر روز صبح راس ساعت 8:15 دقیقه انفجار اتمی را در خاطره ها زنده می کند.با توجه به تجربه نابودی این شهر,مجموعه بسیار گسترده ای بعنوان زیرزمینهای متصل به یکدیگر برای دسترسی به همه نقاط مرکزی شهر و مترو ,شهری زیرزمینی پدید آورده است.پ.ن:هیروشیما دارای خوراکی بسیار معروف با نامOkonomiyaki است که نوعی پیتزای ژاپنی با انواع مخلفات دریایی,رشته فرنگی و تخم مرغ آماده می شود,تجربه یکبار در هیروشما بودن با یکبار خوردن این غذا مکمل یکدیگر هستند.
پ.ن:یکی از مهمترین بخشهای این یادمان, موزه ای است که به بقایای انفجار و ماکتهایی که به بازسازی تصاویر و لحظاتی از فاجعه می پردازند تعلق دارد. در این موزه و فیلمهایی که به نمایش در می آیند فقط صحبت از لحظه انفجار بمب و خسارتهای آن است که البته قابل لاپوشانی وانکار نیست ولی تنها نکته گمشده که هیچ یک از ژاپنیها در موزه و راهنما و همراهان ما نیز نتوانستند برای آن پاسخی بیابند عدم پاسخگویی و عذرخواهی امپراطور وقت ژاپن و دولتمردان مسئول در ورود به جنگ جهانی دوم و ایفای نقش متحد آلمان برای فتح جهان بود!, من انتظار داشتم که این پرسش مشترک همه مردمانی باشد که بسیار مسئولیت پذیر بوده و در ازای اشتباهاتشان حتی حاضر هستند برای جبران جانشان را نیز فدا کنند.به بیان دیگر هیچکس حاصر نبود حتی یک لحظه به این فکر کند که چرا پیش از فاجعه ای چون هیروشما ژاپن می بایست وارد چنین جنگ خانمانسوزی شده باشد!.
پ.:در عکس ها مقایسه شهر هیروشیما قبل و بعد از انفجار بمب را خواهید دید و همچنین ساعت مچی که در لحظه انفجار و ناشی از شوک موج انفجار در ساعت 8:15 دقیقه متوقف مانده است,گویی زمان و جهان در بهت حادثه از حرکت باز ایستاده اند...
