خون و خونریزی در آثار ژاپنی
تماشای انیمیشن ژاپنی یا همان Anime ,بخشهای زیادی برای لذت بردن دارد ولی به شرطی که اطلاعات زمینه ای کافی برای درک فضاسازی انیماتورهای ژاپنی داشته باشید. بسیاری از این آثار بر خلاف تصور عامه ایرانی در ژانر کودکانه یا گروهای سنی نونهالان نمی گنجند و به لحاظ جامعه هدف برای نوجوانان و بالاتر از 16 سال تولید می شوند پس اگر دست به خرید یا دانلود این آثار می زنید به اطلاعات ساخت آن و هشدارهایی در خصوص استفاده از صحنه هایی آمیخته با خشونت, خون, برخورد فیزیکی یا اروتیسم کاملا توجه نمایید.
انیمیشن شمشیر اجنبی تولید 2007 از دسته آثاری است که بیشتر در رده خشونت و خون و خونریزی ! دسته بندی می شود و با توجه به نسخه ترجمه شده 96 دقیقه ای آن میتوان حدس زد که 6 دقیقه ممیزی ایرانی میتواند حول چه محورهایی باشد !.
شدت کشت و کشتار و خونریزی در این گونه آثار من را بر آن داشت تا جستجو کنم و بفهمم رمز این خشونت بی پرده و عریان در آثار ژاپنی چیست و از کجا می آید, به همین منظور به سیستم استاندارد ممیزی آثار ژاپنی قبل از نمایش عمومی در ایالات متحده سر زدم و با کمال تعجب این روند ممیزی خصوصاً در مورد مفاهیمی مانند نشان دادن خون و اروتیسم بسیار سختگیر است تا آنجا که تولید کننده یا توزیع کننده اثر را وا می دارد تا در سکانسها نیز برای مجوز پخش گرفتن دست برده و بسیاری از نسخه های پخش شده در امریکا کاملاً تعدیل می یابند!,در بسیاری از اوقات برای فهم بهتر جامعه امریکایی, عناصر بی ضرر بصری ژاپنی نیز به عناصر آمریکایی تغییر می یابند!.
خون در فرهنگ و هنر ژاپنی در خدمت اروتیسم و افتخارات نمادین خرده فرهنگهایی چون سامورایی به کار گرفته می شود و به همین منظور نسخه متقابل و متعاملی در فرهنگهای دیگر به جز فرهنگ چین باستان ندارد. نسخه برداری آدمهایی مانند تارنتینو از سبک بصری نمایش خون و قطعه قطعه کردن بدن انسان را باید محصول وامداری از گستردگی و نفوذ آثار ژاپنی در دهه 60 و 70 میلادی به فرهنگ مغرب زمین دانست و نسلهای مشابه به شدت تحت تاثیر این عناصر بصری بوده اند.
پ.ن:انیمیشن ششیر اجنبی دارای اشارات زیبایی به فرهنگ سامورایی و مردم مداری این سنت پهلوانی است, اشاره به بستن شمشیر به غلاف به گونه ای که سامورایی قهرمان فیلم دراثر غلبه احساس یا نفرت و خشم نتواند شمشیر را از نیام بیرون بکشد و در واقع شمشیر و ضرب شست داشتن ولی به قول مولوی سرهنگی نکردن با مردمان اشاره بصری دلچسبی بود...
انیمیشن شمشیر اجنبی تولید 2007 از دسته آثاری است که بیشتر در رده خشونت و خون و خونریزی ! دسته بندی می شود و با توجه به نسخه ترجمه شده 96 دقیقه ای آن میتوان حدس زد که 6 دقیقه ممیزی ایرانی میتواند حول چه محورهایی باشد !.
شدت کشت و کشتار و خونریزی در این گونه آثار من را بر آن داشت تا جستجو کنم و بفهمم رمز این خشونت بی پرده و عریان در آثار ژاپنی چیست و از کجا می آید, به همین منظور به سیستم استاندارد ممیزی آثار ژاپنی قبل از نمایش عمومی در ایالات متحده سر زدم و با کمال تعجب این روند ممیزی خصوصاً در مورد مفاهیمی مانند نشان دادن خون و اروتیسم بسیار سختگیر است تا آنجا که تولید کننده یا توزیع کننده اثر را وا می دارد تا در سکانسها نیز برای مجوز پخش گرفتن دست برده و بسیاری از نسخه های پخش شده در امریکا کاملاً تعدیل می یابند!,در بسیاری از اوقات برای فهم بهتر جامعه امریکایی, عناصر بی ضرر بصری ژاپنی نیز به عناصر آمریکایی تغییر می یابند!.خون در فرهنگ و هنر ژاپنی در خدمت اروتیسم و افتخارات نمادین خرده فرهنگهایی چون سامورایی به کار گرفته می شود و به همین منظور نسخه متقابل و متعاملی در فرهنگهای دیگر به جز فرهنگ چین باستان ندارد. نسخه برداری آدمهایی مانند تارنتینو از سبک بصری نمایش خون و قطعه قطعه کردن بدن انسان را باید محصول وامداری از گستردگی و نفوذ آثار ژاپنی در دهه 60 و 70 میلادی به فرهنگ مغرب زمین دانست و نسلهای مشابه به شدت تحت تاثیر این عناصر بصری بوده اند.
پ.ن:انیمیشن ششیر اجنبی دارای اشارات زیبایی به فرهنگ سامورایی و مردم مداری این سنت پهلوانی است, اشاره به بستن شمشیر به غلاف به گونه ای که سامورایی قهرمان فیلم دراثر غلبه احساس یا نفرت و خشم نتواند شمشیر را از نیام بیرون بکشد و در واقع شمشیر و ضرب شست داشتن ولی به قول مولوی سرهنگی نکردن با مردمان اشاره بصری دلچسبی بود...
