از شام آخر تا @
تابلوی شام آخر از جمله آثار هنری است که از زمان خلق آن تا کنون به دلایل مختلفی بارها و بارها مورد تقلید قرار گرفته و در کارهای سایر نقاشان دوران بعد نیز تکرار شده است.به جز عنصر انسانی مسیح و حواریون, اشیاء دیگری نیز در این نقاشی وجود دارند که تغییرات محسوسی در نسخه های بعدی پیدا کردند و شام مختصر و عارفانه مسیحیت را به ضیافتی رنگین در طی هزار سال کپی برداری تبدیل نموده اند!.با بررسی این نسخ مشخص شده است که بیشترین تغییرات مربوط به نسخ قرون 16 و 17میلادی بوده و این تغییرات به نوعی نشان از تغییر اقتصاد خانوار و دائقه انسانی در تمایل به تناول غذاهای گوناگون و پر رنگ و لعاب و تا حدودی میل کلیسا به باشکوه جلوه دادن مجلس شام آخر داشته است.
پ.ن:در مورد نماد @,من هم ناخودآگاه چندی پیش در طی خرید از یک دکمه سر دست با همین طرح خوشم آمد و این هم دلیل وطنی! که این نماد عالمگیر شده است!.پ.ن:عادت به شکم چرانی و ضیافتهای پر زرق و برق از نمادهای اولیه مسیحیت نبوده است, ولی پس از قدرت گرفتن کلیسا گویا کمتر از مرغ و مسماء بر سرسفره ناقض شکوه الوهیت محسوب می شده است!.













